Pośredni Wierszyk (Koprowy Wierch)
Pośredni Wierszyk (słow. Prostredný chrbát, Prostredný vrch[1]) – długa północno-zachodnia grań Koprowego Wierchu (2363 m) w słowackich Tatrach Wysokich. Opada do Ciemnych Smreczyn i oddziela Dolinę Hlińską od Ciemnosmreczyńskiej[2]. Jest to grań stosunkowo wyrównana, brak w niej wybitnych szczytów i przełęczy. Do Doliny Ciemnosmreczyńskiej opada stromo, jej ściany podsypane są piargami. Od strony Doliny Hlińskiej jej ściany są niższe, a stoki pod nimi łagodniejsze. Nazwa Wierszyk to zdrobnienie od słowa wierch, zaś pierwszy człon nazwy Pośredni pochodzi od dawnej nazwy Koprowego Wierchu – Pośredni Wierch[1]. Znajduje się na obszarze ochrony ścisłej TANAP-u, przez Pośredni Wierszyk nie prowadzi żaden szlak turystyczny, również taterników obowiązuje tutaj zakaz wchodzenia i wspinaczki (stan na 2009)[3]. Szlak turystyczny prowadzi tylko na Koprowy Wierch. W Pośrednim Wierszyku wyróżnia się następujące obiekty (poczynając od Koprowego Wierchu)[4][5]:
- Koprowa Ławka (Kôprovská lávka),
- Mały Koprowy Wierch (Malý Kôprovský štít),
- Szczerbina za Palcem (Štrbina za Palcom),
- Palec (Palec),
- Przełączka ku Palcu (Štrbina pred Palcom),
- Wyżni Pośredni Wierszyk (Vyšný Prostredný chrbát) 2107 m,
- Wyżnia Przybylińska Przełęcz (Vyšné pribylinské sedlo),
- Niżni Pośredni Wierszyk (Nižný Prostredný chrbát) 2102 m,
- Niżnia Przybylińska Przełęcz (Nižné pribylinské sedlo),
- Przybylińska Czuba (Pośrednia Czuba, Posledný chrbát) 1926 m.
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.
- ↑ Słowackie przepisy dla taterników. [dostęp 2009-09-15].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2012-11-05].
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 329. ISBN 83-01-13184-5.