Południowojakuckie Zagłębie Węglowe
Wygląd
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/66/%D0%9D%D0%B5%D1%80%D1%8E%D0%BD%D0%B3%D1%80%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5_%D1%83%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%B5_%D0%BC%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B6%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5.jpg/220px-%D0%9D%D0%B5%D1%80%D1%8E%D0%BD%D0%B3%D1%80%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%B5_%D1%83%D0%B3%D0%BE%D0%BB%D1%8C%D0%BD%D0%BE%D0%B5_%D0%BC%D0%B5%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%80%D0%BE%D0%B6%D0%B4%D0%B5%D0%BD%D0%B8%D0%B5.jpg)
Południowojakuckie Zagłębie Węglowe (ros. Южно-Якутский угольный бассейн) – zagłębie węgla kamiennego w azjatyckiej części Rosji, w południowej części Jakucji.
Leży w dorzeczu górnego biegu rzeki Timpton, w Górach Ałdańskich u podnóża Gór Stanowych. Powierzchnia ok. 25 tys. km²; pokłady węgla kamiennego z okresu jury. Zbadane zasoby (20 pokładów do głębokości 300 m) ok. 5,6 mld ton; głównie węgiel koksujący. Główne miejscowości i ośrodki wydobycia: Neriungri, Czulman, Berkakit.
Złoża odkryte w XIX w.; eksploatacja rozpoczęta w 1966 roku, zintensyfikowana po wybudowaniu połączenia kolejowego z BAM-em.
Encyklopedia internetowa (zagłębie węglowe):