Podstawa broni
Podstawa broni – rodzaj urządzenia w której umocowana jest broń[1].
Jest urządzeniem, które umożliwia najlepsze wykorzystanie jej mocy ognia oraz manewrowości. W zależności od taktycznego przeznaczenia oraz warunków użycia broni rozróżnia się podstawy broni[1]:
- a) polowe – dzielą się one z kolei na naziemne (cele naziemne), przeciwlotnicze (cele powietrzne), a także uniwersalne (cele naziemne oraz powietrzne);
- b) pokładowe – montuje się je na transporterach, samochodach, przyczepach itp.;
- c) stacjonarne – montuje się w schronach, wieżach pancernych;
- d) lotnicze – montowane w samolotach, które cechuje je duża różnorodność, a ze względu na specyfikę są one wyodrębnione z grupy pokładowych podstaw broni[1].
Podstawy broni w zależności od rodzaju konstrukcji rozróżnia się trójnożne, kołowe, kołowo-trójnożne, kolumnowe, wieżyczkowe oraz kuliste[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Modrzewski (red.) 1987 ↓, s. 509.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 509. ISBN 83-11-07275-2.