Poecilus striatopunctatus
Poecilus striatopunctatus | |||||
(Duftschmid, 1812) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Nadplemię | |||||
Plemię | |||||
Podplemię | |||||
Rodzaj | |||||
Podrodzaj | |||||
Gatunek |
Poecilus (Poecilus) striatopunctatus | ||||
|
Poecilus striatopunctatus – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1812 roku przez Caspara Erasmusa Duftschmida pod nazwą Carabus striatopunctatus[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Chrząszcz o wydłużonym, owalnym w zarysie[2] ciele o długości od 8,8 do 12,9 mm[3], ubarwionym czarno z grzbietową stroną metalicznie zieloną, zielononiebieską, niebieską, fioletową lub czarną, a niekiedy także z członami czułków od pierwszego do trzeciego brązowawymi[3] lub ciemnoczerwonymi[4]. Te trzy początkowe człony czułków zaopatrzone są w ostry kil[3][5]. Głowa przynajmniej w tyle jest wyraźnie punktowana. Wyposażona jest w duże oczy i ma krótkie skronie za nimi[4]. Przedplecze jest wyraźnie sercowate[3][4], węższe od pokryw, o krawędziach bocznych najpierw zaokrąglonych, a potem wklęśle zafalowanych ku wyraźnie zaznaczonym tylnym kątom[5][4], a krawędzi tylnej wyraźnie węższej niż największa szerokość jednej pokrywy[3]. Powierzchnia przedplecza jest gładka[2], w tyle z dwoma dołkami przypodstawowymi[3], od zewnątrz odgraniczona od bocznych brzegów gładkimi żeberkami[4]. Pokrywy mają dobrze zaznaczone[3][5], mocno punktowane rzędy[5], co najwyżej po jednym chetoporze (punkcie szczecinkowym) przytarczkowym i od jednej do czterech par chetoporów dyskalnych[3]; pierwszy z chetoporów w trzecim międzyrzędzie leży za jego przednią ⅓, zwykle w połowie długości pokryw lub dalej[4]. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża tylnej pary mają stopy o ostatnim członie porośniętym od spodu szczecinkami[3].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Owad rozmieszczony od nizin po góry[3][2]. Zasiedla piaszczysto-ilaste lub szlamiste pobrzeża rzek i większych strumieni oraz zarośla wierzbowe[3][6][2]. Postacie dorosłe aktywne są od wiosny do późnego lata i stanowią stadium zimujące. Są semizoofagami, polującymi na drobne bezkręgowce, zwłaszcza owady i ślimaki, ale uzupełniającymi dietę roślinami[2].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Francji, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii i Macedonii Północnej[7][8]. Doniesienia o występowaniu w Polsce są nieliczne i pochodzą z drugiej połowy XIX wieku[6]. W Austrii ograniczony jest do Karyntii, Styrii i Dolnej Austrii[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Caspar Erasmus Duftschmid: Fauna Austriae, oder Beschreibung der österreichischen Insekten für angehende Freunde der Entomologie. Zweyter Theil. Linz und Leipzig: Akademische Buchhandlung, 1812, s. 160.
- ↑ a b c d e Poecilus striatopunctatus. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2024-02-20].
- ↑ a b c d e f g h i j k Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-44, 248-256.
- ↑ a b c d e f g Von Arved Lompe: Gattung: Poecilus Bonnelli 1810. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-02-20].
- ↑ a b c d Jürgen Trautner, Kartin Geigenmüller: Tiger Beetles, Ground Beetles. Ilustrated Key to the Cicindellidae and Carabidae of Europe. Josef Margraf, 1987, s. 40-47, 61-69, 254-259.
- ↑ a b Bolesław Burakowski , Maciej Mroczkowski , Janina Stefańska , Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974 .
- ↑ Wolfgang Lorenz , Poecilus (Poecilus) striatopunctatus (Duftschmid, 1812), O. Bánki i inni red. [online], Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021 [dostęp 2024-02-20] .
- ↑ Y. Bousquet , Pterostichini, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 479-485, ISBN 87-88757-73-0 .