Pole centralne
Pole centralne – pole wektorowe, które jest symetryczne ze względu na obrót o dowolny kąt wokół punktu centralnego. Wektor pola centralnego w punkcie przestrzeni leży na prostej łączącej ten punkt z punktem centralnym. Punkt centralny nazywany jest centrum pola.
Definicja pola centralnego
[edytuj | edytuj kod]Jeżeli początek układu współrzędnych umieści się w centrum pola, to
gdzie jest dowolną funkcją skalarną zależną jedynie od odległości od centrum pola; wartość wektora pola jest więc identyczna dla wszystkich punktów położonych w równej odległości od centrum; gdy funkcja jest dodatnia, to wektory pola w odległości są ułożone na sferze o promieniu i są skierowane od centrum; gdy funkcja jest ujemna – to wektory pola są skierowane do centrum.
Np. dla pola grawitacyjnego wektor siły, jaką ciało o masie M – źródło pola, działa na ciało o masie m umieszczone w polu, ma postać:
Zakłada się przy tym, że źródło pola jest nieruchome, ze względu na znacznie większą masę (np. masa Słońca jest ponad 300 000 razy większa niż masa Ziemi).
Przykłady pól centralnych
[edytuj | edytuj kod]- Pole grawitacyjne wytworzone przez spoczywający punkt materialny lub masę jednorodną o kształcie kuli.
- Pole elektryczne wytworzone przez spoczywający ładunek punktowy lub jednorodnie naelektryzowaną sferę lub kulę.
- Pole sił sprężystych wytwarzanych np. przez rozciąganą lub zgniataną sprężynę lub inny układ drgający.
Własności pola centralnego[1]
[edytuj | edytuj kod]- linie pola są półprostymi wychodzącymi z centrum pola
- pole centralne jest bezwirowe
- pole centralne jest polem potencjalnym
- powierzchnie o jednakowym potencjale (ekwipotencjalne) są sferami o środku w centrum pola
- jedynym polem centralnym, którego dywergencja zanika (czyli bezźródłowym) wszędzie, poza punktem centralnym, jest pole mające postać gdzie C jest stałą.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Andrzej Januszajtis: Fizyka dla politechnik. Pola. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 43. ISBN 83-01-01665-5.