PolishAPI
PolishAPI – standard definiujący interfejs na potrzeby usług świadczonych przez strony trzecie w oparciu o dostęp do rachunków płatniczych, czyli usługi wprowadzane przez znowelizowaną dyrektywę w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego (PSD2)[1]. Istotny element Otwartej bankowości na rynku polskim.
Uczestnikami inicjatywy standaryzacyjnej PolishAPI są Związek Banków Polskich wraz ze stowarzyszonymi bankami komercyjnymi i spółdzielczymi, Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowo-Kredytowe, Polska Organizacja Niebankowych Instytucji Płatności wraz ze stowarzyszonymi firmami, Polska Izba Informatyki i Telekomunikacji, Polska Izba Ubezpieczeń, Krajowa Izba Rozliczeniowa, Biuro Informacji Kredytowej, Polski Standard Płatności.
Standard uwzględnia (w wersji 2.1, opublikowanej w dn. 18 września 2018 roku) następujące najważniejsze funkcje:
- Dwie metody uwierzytelniania – redirection (opartą o przekierowanie do infrastruktury banku) oraz decoupled (opartą o uwierzytelnienie w zewnętrznym narzędziu autoryzacyjnym)[2].
- Zarządzanie zgodami na świadczenie usług inicjacji płatności oraz dostępu do informacji o rachunku po stronie dostawców takich usług, czyli TPP (Third Party Providers)[3],
- Komunikacja zabezpieczona certyfikatami eIDAS, wydawanymi przez kwalifikowanych dostawców usług zaufania wg normy standaryzacyjnej zdefiniowanej przez Europejski Instytut Norm Telekomunikacyjnych jako TS 119 495[4].
- Jednoznaczne podpisywanie wszystkich żądań interfejsu poprzez użycie JWS Signature[5].
- Zakres informacji udostępnianej stronom trzecim (TPP) zgodny z danymi dostępnymi w bankowości online[6].
- Możliwość inicjowania płatności z datą bieżącą i przyszłą, płatności cyklicznych i paczek przelewów z możliwością ich odwoływania[7].
- Natychmiastowy oraz asynchroniczny dostęp do statusu płatności[8].
Twórcy standardu zakładają stały rozwój dokumentacji w odpowiedzi na zmiany regulacyjne, technologiczne i biznesowe na rynku polskim oraz europejskim. Zmiany będą publikowane jako kolejne wersje specyfikacji standardu PolishAPI[9].
Specyfikacja standardu PolishAPI jest udostępniania na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego, czyli tzw. PSD2 – odnośnik do serwisu EUR-lex.
- ↑ Rozdział 2.4.3 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Mechanizmy uwierzytelniania PSU oraz Rozdziały 5.4 i 5.5. Opis techniczny procesu uwierzytelniania i autoryzacji znajduje się w rozdziale 7.
- ↑ Rozdział 2.4.4 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Zarządzanie zgodami PSU na wykonywanie usług przez TPP.
- ↑ Rozdział 2.4.2 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Wymagania dot. aktorów w procesach definiowanych w standardzie PolishAPI.
- ↑ Rozdziały 5.8 – Operacje, 5.13 – Nagłówki HTTP oraz 6.6 Kryptografia Specyfikacji standardu w wersji 2.1.
- ↑ Rozdział 3.2 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Definicja biznesowa zakresu Zgodności dla usługi AIS.
- ↑ Rozdział 3.1 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Definicja biznesowa zakresu Zgodności dla usługi PIS.
- ↑ Rozdział 4.1.3 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Zapytanie o status płatności (płatność pojedyncza z datą bieżącą lub przyszłą, płatność cykliczna, płatność wielokrotna – paczka przelewów) oraz Rozdział 8 – Opis techniczny usługi PIS.
- ↑ Rozdział 2.5 Specyfikacji standardu w wersji 2.1 – Rozwój standardu PolishAPI.