Porębnik

Porębnik lub Poręba
	; Porębnik w Długopolu-Zdroju około 500 metrów przed ujściem do Nysy Kłodzkiej. Po prawej widoczny potok Ponik
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Lokalizacja	Województwo dolnośląskie
	rzeka górska
Długość	ok. 5,3 km
Spadek	45,5‰
Powierzchnia zlewni	10 km²
	Źródło
Miejsce	północne zbocze wzniesienia Dębosz
Wysokość	620 m n.p.m.
Współrzędne	50°13′33″N 16°34′18″E/50,225833 16,571667
	Ujście
Recypient	Nysa Kłodzka
Miejsce	Długopole-Zdrój
Wysokość	ok. 380 m n.p.m.
Współrzędne	50°14′29″N 16°37′51″E/50,241389 16,630833
	Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka źródło ujście
	Położenie na mapie Polski źródło ujście
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego źródło ujście
	Położenie na mapie powiatu kłodzkiego źródło ujście

Porębnik lub Poręba – potok górski w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Środkowych, w Górach Bystrzyckich.

Górski potok, o długości około 5,3 km, lewy dopływ Nysy Kłodzkiej^[1], jest ciekiem III rzędu^[2] należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.

Charakterystyka

Źródło potoku położone jest na wysokości ok. 620 m n.p.m., poniżej Przełęczy nad Porębą, na południowych obrzeżach miejscowości Poręba na północnym stoku wzniesienia Dębosz^[3]. W części źródliskowej potok spływa bezleśnym zboczem w kierunku północno-wschodnim do miejscowości Poręba^[3]. Niżej na poziomie około 600 m n.p.m., potok skręca na północny wschód i płynie dobrze wykształconą doliną wśród zabudowań miejscowości Poręba^[3]. Opuszczając Porębę potok wpływa do dość płytkiej, wąskiej i zalesionej „Bukowej Doliny” miejscami tworzącej wąwóz o stromych zboczach, z których wychodzą niewielkie skałki piaskowcowe^[3]. Potok płynie głębokim, kamienistym korytem, w otoczeniu bujnej roślinności.

Opuszczając „Bukową Dolinę” potok przyjmuje lewy dopływ Ponik i płynie w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 380 m n.p.m. w Długopolu-Zdroju, uchodzi do Nysy Kłodzkiej^[3]. Koryto rzeki kamienisto-żwirowe słabo spękane i na ogół nieprzepuszczalne z małymi progami kamiennymi, na których w górnym biegu w kilku miejscach występują niewielkie progi. W większości swojego biegu płynie obok drogi, wśród terenów zabudowanych. Zasadniczy kierunek biegu rzeki jest północno-wschodni. Jest to potok górski odwadniający ze swymi dopływami wschodnią część masywu Jagodnej^[4]. Potok w górnym biegu dziki, w środkowym i dolnym biegu częściowo uregulowany. Ze względu na górski charakter i mały stopień uregulowania tworzy liczne meandry. W większości swojego biegu płynie terenem zabudowanym, brzegi w 90% zadrzewione, szerokość koryta do 3,5 m a śr. głębokość 0,20 m, dno kamienisto żwirowe bez roślin. Potok charakteryzuje się dużymi nie wyrównanymi spadkami podłużnymi i zmiennymi wodostanami, znajduje się na nim szereg progów i kamieni redukujących spadek. W potoku z ichtiofauny występuje: pstrąg potokowy i głowacz pręgopłetwy. W niektórych opracowaniach oraz mapach potok nosi nazwę Poręba. W przeszłości potok nosiła nazwę: niem. Buckenthal Graben, Buckenthal Grund.

Dopływy

lewe – Ponik oraz kilka bezimiennych strumieni, potoków i cieków sezonowych mających źródła na zboczach przyległych wzniesień^[3].

Miejscowości nad potokiem

Poręba, Długopole-Zdrój^[3].

Ciekawostki

Dolny bieg potoku w „Bukowej Dolinie” stanowił jedno z atrakcyjniejszych miejsc spacerów kuracjuszy z Długopola Zdroju„”. Miejsce to uchodziło za bardzo malowniczy i romantyczny zakątek„”. Dodatkową atrakcję stanowił stary młyn niem. "Buckelmühle" wzniesiony u wylotu potoku, który później zamieniono na popularną gospodę z pokojami gościnnymi. Dziś "Bukowa Dolina" jak dawniej jest odwiedzana przez turystów jednak już nie w takim stopniu jak przed II wojną światową.

Przypisy

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 218, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ 2.5.Hydrografia i hydrologia, Tab. 7, l.p. 22. [dostęp 2016-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 185, 196. ISBN 83-7005-340-8.
↑ Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej we Wrocławiu (nadzór wodn. Kłodzko)- mapa

Bibliografia

Waldemar Brygier: Przewodnik turystyczny. Sudety Wschodnie. Warszawa: "Expres Map", 2007. ISBN 978-83-60120-86-6.
Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pod redakcją Marka Staffy. T. 14. Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie. Warszawa-Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-095-6.
Marek Gałowski: Przewodnik turystyczny: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Kłodzko: Oficyna Wydawnicza „Brama”, 2007. ISBN 978-83-60549-04-9.
Stanisław Namysł: Góry Bystrzyckie i Orlickie, mapa turystyczna, skala 1:40 000. Wrocław: Wydawnictwo „Plan”, 2004. ISBN 8388049705

[1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 218, ISBN 83-239-9607-5 .

[2] 2.5.Hydrografia i hydrologia, Tab. 7, l.p. 22. [dostęp 2016-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].

[staffa-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 185, 196. ISBN 83-7005-340-8.

[4] Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej we Wrocławiu (nadzór wodn. Kłodzko)- mapa

[1]

[2]

[3]

[4]