Portal:Religioznawstwo/ArtykułNaMedal
Religia Urartu – przyjęty w starożytnym, istniejącym od VIII do VI wieku p.n.e., państwie Urartu system wierzeń. Był typowym dla bliskowschodnich państw despotycznych. Religia Urartu miała charakter politeistyczny i wywodziła się z wcześniejszych wierzeń Mezopotamii i Anatolii[1]. Podobnie jak w innych wierzeniach starożytnego Wschodu, w Urartu istniał panteon bóstw, patronujących różnym zjawiskom. Naczelnym bóstwem był Chaldi. Światy ludzi i bogów łączyły się za pośrednictwem rytualnych ofiar. Religia Urartu wchłonęła charakterystyczne dla starożytnego Wschodu motywy drzewa życia, węża, uskrzydlonej tarczy słonecznej[2]. Na tle wierzeń Mezopotamii Urartu wyróżniało się wysokim poziomem tolerancji religijnej[3], co było uwarunkowane wielonarodowością państwa[4].
Struktura panteonu bóstw Urartu miała wspólne cechy z religią Mezopotamii, częściowo za pośrednictwem Asyrii, częściowo – Hurytów. Jedynie naczelne bóstwo Chaldi pozostało urartyjskie[5]. Niektóre bóstwa miały naturę totemów, na przykład bogowie gór, szlaków, jaskiń. Bóstwa męskie zajmowały wyższą pozycję w panteonie niż kobiece[6].
Cechą charakterystyczną religii Urartu była tolerancja[3]. Zunifikowana za czasów panowania Ispiniego religia państwowa wraz z poszerzeniem granic Urartu współistniała z wierzeniami podbitych obszarów. Królowie urartyjscy nie zabraniali obcych praktyk religijnych. Wznosili też świątynie na cześć miejscowych bóstw[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ P.E. Zimansky, Ancient Ararat. A handbook of Urartian studies, s. 86
- ↑ Б.Б. Пиотровский, Ванское царство (Урарту), s. 220–231
- ↑ a b M. Chahin, The Kingdom of Armenia, s. 141
- ↑ P.E. Zimansky, Ecology and empire. The structure of the Urartian state.
- ↑ Б.Б. Пиотровский, Ванское царство (Урарту), s. 220–221
- ↑ Г.А. Меликишвили, К интерпретации урартской надписи Мхер-Капуси, „Сообщения Академии наук ГрузССР”, 14 (1953)
- ↑ Г.А. Меликишвили, К вопросу о хетто-цупаннийских переселенцах в Урарту, „Вестник древней истории”, 2 (1958)