Powolniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Powolniakpolski taniec ludowy należący do tańców regionalnych kurpiowskich.

Jest jednym z bardziej znanych i najtrudniejszych tańców z Puszczy Zielonej. Jest dwuczęściowy, wykonywany w parach do muzyki instrumentalnej bez śpiewu. Tańczony jest bardzo szybko. Charakteryzuje go polirytmia – wykonywanie kroków w metrum nieparzystym do dwumiarowej muzyki[1].

Zalicza się go do tańców wirowych. Tańczyć może dowolna liczba par. Tańczy się w kole. Na początku wszystkie pary ustawiają się jedna za drugą, drepcząc nogami w miejscu. Od tego powolnego szykowania się do tańca pochodzi nazwa tańca. Taniec składa się z kulejącego szybkiego chodu, po którym następuje dynamiczne wirowanie. Obroty w powolniaku są energiczne. Często tańczy jedna para, a pozostałe czekają na swoją kolej, podziwiając tancerzy. Po tych solowych popisach wszystkie pary wirują w kole. Czasami podczas obrotu w prawo tancerz wykonuje przyklęk na jedno kolano. Taniec kończy się podwójnym lub potrójnym przytupem. Czasem to zaakcentowane zakończenie połączone jest z hołubcem (uderzeniem piętą o piętę) albo obróceniem partnerki. Potem wraca się do dreptania w miejscu[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. powolniak | Taniec Tradycyjny [online], tance.edu.pl [dostęp 2022-09-05].
  2. Dąbrowska 1967 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grażyna Dąbrowska: Tańce Kurpiów Puszczy Zielonej. Warszawa: Centralna Poradnia Amatorskiego Ruchu Artystycznego, 1967. OCLC 823718934.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]