Proch bezdymny
Proch bezdymny – rodzaj prochu, który podczas spalania wytwarza wyłącznie lub głównie produkty gazowe[1] (np. N2, H2, H2O, CO i CO2). Został wynaleziony pod koniec XIX wieku[potrzebny przypis]. Używany jako ładunek miotający do broni strzeleckiej i broni artyleryjskiej. Ma znacznie większą siłę wybuchu od prochu czarnego (dymnego) i w znacznej mierze go wyparł[2].
Rodzaje prochów bezdymnych:
- proch nitrocelulozowy (na bazie nitrocelulozy)
- proch nitroglicerynowy (na bazie nitrogliceryny), w tym[1]:
- *balistyt
- proch nitroglikolowy (na bazie nitroglikolu)
- proch bezbłyskowy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Encyklopedia techniki CHEMIA. Warszawa: WNT, 1965.
- ↑ Jerzy Chodkowski (red.): Mały słownik chemiczny. Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.