Prokurator (starożytny Rzym)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Prokurator (łac. Procurator) – prowincjonalny urzędnik należący do stanu ekwitów, wyższy od prefekta. Administrator i poborca podatków, choć czasem zarządzał małymi prowincjami i okręgami prowincjonalnymi (np. Macedonią i Judeą). Miał najwyższą władzę sądowniczą.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stephen Dando-Collins, Żołnierze Marka Antoniusza. III Legion Rzymski, Warszawa 2008, s. 318.