Provocatio ad populum
 |
Ten artykuł od 2014-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Provocatio ad populum (łac. odwołanie do ludu, do ogółu) – zasada prawna.
W starożytnym Rzymie, w okresie republiki zasada wprowadzona przez konsula Waleriusza. Ujęta w ogólną całość tzw. przez ustawę lex Valeria de provocatione (300 p.n.e.)[1], na mocy której konsul nie mógł sam skazać na śmierć obywatela rzymskiego, lecz musiał go oddać pod sąd ludu. Prawo ograniczało w znacznym stopniu władzę konsulów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiesław Litewski, Rzymskie prawo prywatne, Warszawa 1994, s. 29. Piotr Kołodko Ustawodawstwo rzymskie w sprawach karnych. Od ustawy XII tablic do dyktatury Sulli s. 29 - 66.