Prowincja francuska Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
48°52′18,5″N 2°20′54,8″E/48,871806 2,348556 Wnętrze kościoła mariawickiego w Paryżu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
1992 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Katedra diecezjalna |
Kościół Najświętszej Maryi Panny w Paryżu |
| Biskup diecezjalny | |
| Biskup pomocniczy | |
| Dane statystyczne | |
| Liczba wiernych |
20 tys. |
| Liczba kapłanów |
6 |
| Liczba osób zakonnych |
2 |
| Liczba diecezji |
2 |
| Liczba parafii |
3 |
| Powierzchnia |
551 695 km² |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
| 48°52′18,5″N 2°20′54,8″E/48,871806 2,348556
| |
| Strona internetowa | |
Prowincja francuska (fr. Province de France de l'Eglise Vieille-Catholique Mariavite) – prowincja Kościoła Starokatolickiego Mariawitów we Francji ze stolicą w Paryżu. Jej ordynariuszem jest biskup mariawicki, Marie André Le Bec.
Prowincja obejmuje swoim zasięgiem terytorium Republiki Francuskiej wraz z zamorskimi terytoriami na innych kontynentach. Składa się z dwóch diecezji:
- francuskiej
- normandzkiej
Historia
[edytuj | edytuj kod]Mariawityzm pojawił się we Francji po I wojnie światowej za sprawą działalności księdza starokatolickiego z Nantes, Paula Marii Marca Fatôme, który w 1938 przyjął sakrę biskupią w Kościele Katolickim Mariawitów.
W latach 50. XX wieku Kościół Katolicki Mariawitów we Francji utracił łączność z macierzystym Kościołem w Polsce. Od tego czasu mariawici francuscy rozwijali swoją misję niezależnie, a opiekowali się nimi biskupi posiadający sukcesję apostolską z linii święceń Paula Fatôme.
W latach 60. XX wieku do Francji przybył węgierski biskup należący do Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, Tomasz Czernohorski-Fehérváry, który zorganizował hierarchię duchowną Apostolskiego Kościoła Katolickiego Paryża i Tours.
W latach osiemdziesiątych XX wieku Apostolski Kościół Katolicki Paryża i Tours podjął dialog z Kościołem Starokatolickim Mariawitów. W 1989 dwaj francuscy biskupi André Le Bec i Gérard Grateau zawarli interkomunię z Kościołem Starokatolickim Mariawitów w Polsce. W 1992 biskup Grateau zerwał unię z mariawitami polskimi. Biskup Le Bec natomiast kontynuował współpracę, która zaowocowała utworzeniem 18 lutego 1992 prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów[1].
17 lutego 2024 roku Kapituła Generalna Kościoła Starokatolickiego Mariawitów podjęła decyzję o przyjęciu do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, duchownych i wiernych Kościoła Maryi Panny w Mont-Saint-Aignan i zorganizowaniu diecezji normandzkiej w ramach prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Na czele nowej diecezji stanął dotychczasowy biskup z Mont-Saint-Aignan - bp Roland Fleury[2].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Liturgia mszy świętej w prowincji francuskiej Kościoła Starokatolickiego Mariawitów odprawiana jest w języku francuskim z elementami śpiewanymi po łacinie. Liturgia francuskich mariawitów nawiązuje do posoborowej liturgii rzymskokatolickiej i różni się od tej praktykowanej w Kościele Starokatolickim Mariawitów w Polsce.
We Francji żyje około 20 000 mariawitów. W prowincji służy czterech biskupów, sześciu kapłanów, kilku diakonów i siostra zakonna. W formacji teologicznej uczestniczy kilku alumnów.
Struktura
[edytuj | edytuj kod]Diecezja Francuska
[edytuj | edytuj kod]- Parafia Maryi Panny Matki Bożej w Paryżu, proboszcz: bp M. Daniel Mames
- kaplica Najświętszej Maryi Panny w Paryżu
- Parafia św. Szarbela w Lye, proboszcz: kapł. M. Chrysostome Nevejans
Diecezja Normandii
[edytuj | edytuj kod]- Parafia Najświętszej Maryi Panny w Mont-Saint-Aignan, proboszcz: kapł. M. Élie-Joseph Pottin
Dane adresowe
[edytuj | edytuj kod]- Église Sainte Marie
- 47, rue de l'Echiquier
75 010 Paris
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bernard Vignot: Nouvelle eglise mariavite. Mouvements Religieux. [dostęp 2009-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 maja 2009)]. (fr.).
- ↑ KOMUNIKAT KAPITUŁY GENERALNEJ KOŚCIOŁA STAROKATOLICKIEGO MARIAWITÓW, 17.02.2024 [online], Kościół Starokatolicki Mariawitów w RP [dostęp 2024-02-18].