Przejdź do zawartości

Przepuszczalność gruntu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przepuszczalność gruntu (ang. water permeability of rock), własności filtracyjne gruntu lub skały – charakteryzuje zdolność gruntu do przewodzenia wody (przepuszczalność hydrauliczną gruntu). Determinuje ona filtrację, gdy pojawią się warunki powodujące przepływ wody podziemnej (spadek hydrauliczny będzie większy od zera). Przepuszczalność gruntu wyraża się współczynnikiem filtracji.

Przepuszczalność gruntów

[edytuj | edytuj kod]

Powszechnie (potocznie) grupuje się wiele gruntów jako przepuszczalne lub nieprzepuszczalne. W szczególności, za:

  • przepuszczalne uznaje się najczęściej piaski, żwiry (ogólnie grunty grubszych frakcji)
  • nieprzepuszczalne (słabo przepuszczalne) – iły, gliny, pyły (grunty drobniejszych frakcji)

Podział skał według własności filtracyjnych[1]

[edytuj | edytuj kod]
Charakter przepuszczalności Współczynnik
filtracji

[m/s]
Współczynnik
filtracji
[m/h]
Współczynnik
przepuszczalności
[darcy]
Bardzo dobra: > 10−3 > 3,6 > 100
Dobra:
  • piaski różnoziarniste, średnioziarniste
  • kruche, słabo spojone gruboziarniste piaskowce
  • skały masywne z gęstą siecią szczelin
10−4-10−3 0,36-3,6 10-100
Średnia:
  • piaski drobnoziarniste
  • less
10−5-10−4 0,036-0,36 1-10
Słaba:
  • piaski pylaste, gliniaste
  • mułki
  • piaskowce
  • skały masywne z rzadką siecią drobnych spękań
10−6-10−5 0,0036-0,036 0,1-1
Skały półprzepuszczalne: 10−8-10−6 0,000036-0,0036 0,001-0,1
Skały nieprzepuszczalne: <10−8 < 0,000036 < 0,001

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Za: Zdzisław Pazdro, Bohdan Kozerski, Hydrogeologia ogólna, Warszawa, Wydawnictwa Geologiczne, 1990, ISBN 83-220-0357-9.