Przetacznik alpejski

Przetacznik alpejski
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	jasnotowce
Rodzina	babkowate
Rodzaj	przetacznik
Gatunek	przetacznik alpejski
	Nazwa systematyczna
	Veronica alpina L.; Sp. pl. 1:11. 1753
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przetacznik alpejski (Veronica alpina L.) – gatunek rośliny należący do rodziny babkowatych. Gatunek arktyczno-alpejski. Występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie, w tym także na Islandii i Grenlandii^[3]. W Polsce spotykany w Tatrach (dość często), Karkonoszach i w Gorcach.

Morfologia

Pokrój: Tworzy niskie, luźne darnie.
Łodyga: Prosta, wzniesiona lub podnosząca się, o wysokości 5-15(25) cm. Jest górą, a czasami również dołem odstająco owłosiona. Jest ulistniona na całej wysokości. Roślina ma nadziemne długie i cienkie kłącze oraz pełzające rozłogi.
Liście: Ulistnienie nakrzyżległe. Liście jajowate lub eliptyczne, tępe lub słabo tylko zaostrzone. Są siedzące, mają całobrzegą, lub słabo karbowaną blaszkę i są nagie lub rzadko owłosione (górne bywają czasami silnie owłosione).
Kwiaty: Zebrane w krótki i zbity kwiatostan na szczycie łodygi. Kwiaty nieliczne, ciemnoniebieskie, o średnicy 5-7 mm i wąskoeliptycznych działkach.
Owoc: Owłosiona torebka ok. dwukrotnie dłuższa od kielicha. Jest płaska, siniejąca, odwrotnie jajowatoeliptyczna i pęka na szczycie. Zawiera liczne, drobne nasiona.

Biologia i ekologia

Bylina, Hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przeważnie przez owady.
Siedlisko: porasta obrzeża wyleżysk, skały, żwirki, murawy naskalne, rośnie wzdłuż potoków. Występuje od regla dolnego po piętro halne, główny obszar jej występowania w Tatrach to trzy najwyższe piętra roślinności. Gatunek arktyczno-alpejski, oreofit. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i niewapiennym.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Salicetea herbaceae^[4].

Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-06] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].

[4] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[1]

[2]

[3]

[4]