Psałterz Ingeborgi

Psałterz Ingeborgi

Miniatura z Psałterza: u góry złożenie Jezusa do grobu, u dołu trzy niewiasty u grobu
Oznaczenie	Ms.9
Data powstania	koniec XII wieku
Miejsce powstania	Noyon (?)
Rodzaj	psałterz
Język	łacina
Rozmiary	30,4×20,4 cm
Liczba kart	200
Miejsce przechowywania	Musée Condé w Chantilly

Psałterz Ingeborgi – iluminowany łaciński psałterz z końca XII wieku. Sporządzony został dla księżniczki duńskiej Ingeborgi z okazji zawartego przez nią w 1193 roku ślubu z królem francuskim Filipem II. Jako miejsce powstania wskazuje się najczęściej Noyon.

Licząca 400 stron (200 kart in folio) o wymiarach 30,4×20,4 cm księga została spisana na welinie. Zawiera wszystkie 150 psalmów, poprzedzonych kalendarzem z przedstawieniami miesięcy, Modlitwą Pańską, Składem Apostolskim, Credo atanazjańskim oraz różnymi modlitwami i litaniami do świętych. Na pierwszych 27 kartach księgi umieszczono 51 barwnych miniatur, charakteryzujących się złotym tłem. Miniatury utrzymane są jeszcze w kanonach malarstwa bizantyjskiego, ale sposób oddania postaci i okrywających je szat zwiastuje już nadejście dojrzałego francuskiego malarstwa gotyckiego.

Psałterz stanowił własność królów francuskich do początku XV wieku. Później w nieznanych okolicznościach trafił do Anglii, gdzie w 1649 roku został odnaleziony i odkupiony przez francuskiego ambasadora Pierre'a de Bellievre. Następnie do początku XIX wieku księga była własnością rodziny de Mesmes, a potem kolejno hrabiów de Puységur i de Lignac. Od 1892 roku manuskrypt znajduje się w zbiorach Musée Condé w Chantilly (sygnatura Ms.9).

Bibliografia

• The Grove Encyclopedia of Medieval Art and Architecture. edited by Colum Hourihane. T. 3. Oxford: Oxford University Press, 2012. ISBN 978-0-19-539536-5. Brak numerów stron w książce

Linki zewnętrzne

• Catalogue des manuscrits établi par le duc d'Aumale. bibliotheque-conde.fr. (fr.).