Pułapka płynności

Pułapka płynności – termin wprowadzony przez D. H. Robertsona opisujący sytuację, gdy wszyscy dążą do posiadania gotówki, a nikt nie kupuje papierów wartościowych (nieskończony popyt na pieniądz).

Opis

Pułapka płynności występuje przy tak niskiej stopie procentowej, przy której nie oczekuje się, że może się ona jeszcze obniżyć. Na ogół wtedy przewiduje się jej wzrost, a tym samym spadek rynkowych cen obligacji. To z kolei sprzyja utrzymywaniu zasobów pieniądza na jak najwyższym poziomie. Nie opłaca się przecież utrzymywać dochodów w postaci obligacji, gdyż przewiduje się straty z tytułu spadku ich wartości rynkowej. Sytuację tę charakteryzuje zanik wpływu banku centralnego na poziom popytu inwestycyjnego i konsumpcyjnego. Zwiększanie podaży pieniądza przez bank centralny nie powoduje obniżki stopy procentowej, a jedynie tezauryzację nadwyżki pieniądza przez podmioty gospodarcze. Jedynym sposobem na wzrost inwestycji i produkcji sektora prywatnego jest zwiększenie wydatków budżetowych, które bezpośrednio uruchamiają procesy mnożnikowe.

Pułapka płynności jest jedną z przyczyn asymetrii skutków polityki pieniężnej, tzn. skuteczność działań tejże polityki jest większa w przypadku działań restrykcyjnych niż gdy jest ona wykorzystywana do pobudzenia aktywności gospodarczej. Związane jest to z faktem, iż istnieje pewna „dolna granica” nominalnych stóp procentowych, podczas gdy nie ma „górnej granicy” dla jej wzrostu.

Bibliografia

• N. Acocella, Zasady polityki gospodarczej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002