Puchacz indyjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Puchacz indyjski
Bubo bengalensis[1]
(Franklin, 1831)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

sowy

Rodzina

puszczykowate

Podrodzina

puszczyki

Rodzaj

Bubo

Gatunek

puchacz indyjski

Synonimy
  • Bubo bubo bengalensis (Franklin, 1831)[1]
  • Otus bengalensis Franklin, 1831[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Puchacz indyjski[3], puchacz bengalski, puchacz skalny (Bubo bengalensis) – gatunek dużego ptaka z rodziny puszczykowatych (Strigidae). Występuje w Azji Południowej, głównie w Indiach, Pakistanie i Nepalu[2], rzadko w takich krajach, jak Afganistan, Chiny, Bangladesz, Mjanma, Bhutan czy Iran.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to gatunek monotypowy[4]. Dawniej bywał uznawany za podgatunek puchacza zwyczajnego (Bubo bubo)[4].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Puchacz indyjski
Rozmiary
Długość ciała: 50–56 cm. Masa ciała jednego zważonego samca: 1100 g. Samice są większe od samców[5].
Upierzenie
Bardzo przypomina puchacza. Upierzenie brązowe z licznymi ciemnymi plamami i kreskami. Skrzydła są ciemniejsze niż reszta ciała. Pomimo niewielkich rozmiarów dzioba, sowa ta może otworzyć go bardzo szeroko[6].
Pożywienie
Żywi się szczurami, myszami i innymi małymi ssakami, ptakami, rzadko gadami, żabami, krabami czy dużymi owadami[5].
Tryb życia
Poluje głównie nocą. Najczęściej żyje w parach. Długość życia puchacza indyjskiego to ok. 12 lat[7].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Środowisko
Górzyste i skalne zarośla, lasy.
Zasięg występowania
Azja Południowa, głównie Indie, Pakistan i Nepal. Spotykany do wysokości 2400 m n.p.m.[2]

Lęgi[edytuj | edytuj kod]

Pora lęgowa
Pora lęgowa u puchacza indyjskiego trwa od października do kwietnia.
Jaja
Od dwóch do czterech[5] kremowobiałych, okrągławych i owalnych jaj z gładką strukturą. Ich inkubacją zajmuje się samica przez około 35 dni[5].

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje puchacza indyjskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2021). Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako zazwyczaj rzadki. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Bubo bengalensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b c d Bubo bengalensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Striginae Leach, 1820 - puszczyki (Wersja: 2020-01-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-27].
  4. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Owls. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-26]. (ang.).
  5. a b c d Deane Lewis: Indian Eagle Owl (Bubo bengalensis). [w:] The Owl Pages [on-line]. [dostęp 2021-03-27]. (ang.).
  6. Jemima Parry-Jones: Orły, sowy, sępy...: "Otwór gębowy jest znacznie większy niż mogłaby to sygnalizować wielkość dzioba"
  7. Encyklopedia dla dociekliwych - Sowy

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Book of Indian Birds --- Dr. Salim Ali (trzynasta edycja)
  • Jemima Parry - Jones: Orły, sowy, sępy...

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]