Pustynia Syryjska
34°21,0′N 38°18,6′E/34,350000 38,310000 Pustynia Syryjska, zdjęcie satelitarne NASA, 2008 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Powierzchnia |
ok. 100 000 km² |
| Miejscowości |
m.in. Palmyra |
| Wysokość |
500–1000 |
| Rodzaj obiektu | |
Położenie na mapie Syrii  | |
| 34°21,0′N 38°18,6′E/34,350000 38,310000
| |
Pustynia Syryjska (arab. بادية الشام, Badijat asz-Szam) – pustynia w południowo-zachodniej Azji, na pograniczu Syrii, Iraku, Arabii Saudyjskiej i Jordanii.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Pustynia Syryjska znajduje się w południowo-zachodniej Azji, na pograniczu Syrii, Iraku, Arabii Saudyjskiej i Jordanii, położona między Niziną Mezopotamską na wschodzie i północnym wschodzie, pustynią Wielki Nefud na południu i Harrat asz-Szam na zachodzie[1]. Leży na wysokości 500–1000 m n.p.m. a jej powierzchnia szacowana jest na ponad ok. 100 tys. km²[1].
Pustynia rozwinęła się na utworach pokrywy platformowej: mezozoicznych i trzeciorzędowych piaskowcach, wapieniach, dolomitach i marglach oraz skałach wulkanicznych. Stanowi falistą równinę pokrytą w przeważającej części przez pustynie żwirowe i kamieniste, miejscami także przez zasolone szotty. Charakteryzuje się obecnością rozległych pokryw czarnej lawy (harra) i licznych wadi. W zachodniej części pustyni występują izolowane wzniesienia, głównie stożki wygasłych wulkanów, niewielkie zręby oraz drobne struktury fałdowe[2].
Klimat[edytuj | edytuj kod]
Pustynia Syryjska leży w strefie klimatu zwrotnikowego suchego i skrajnie suchego – roczne opady w części środkowej to ok. 15 mm[1] a średnie roczne opady to 125 mm[3].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Przez Pustynię Syryjską biegną rurociągi naftowe ze złoża w Kirkuku na wybrzeże Morza Śródziemnego oraz drogi z Damaszku i Ammanu do Bagdadu[1]. W latach 70. XX w. poszukiwano tu ropy naftowej[3].
Południowa część pustyni (Al-Hammad) zamieszkana jest przez kilka plemion nomadów i hodowców koni arabskich[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Syryjska, Pustynia, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-07-31].
- ↑ Jerzy Makowski: Geografia fizyczna świata. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 140. ISBN 978-83-01-14218-6.
- ↑ a b c Syrian Desert, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-07-31] (ang.).