Przejdź do zawartości

Płaskowyż Polarny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Płaskowyż Polarny
Polar Plateau
South Polar Plateau
{{{alt grafiki}}}
Płaskowyż Polarny (1994)
Terytorium

 Antarktyda

Rodzaj obiektu

płaskowyż

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, w centrum znajduje się punkt z opisem „Płaskowyż Polarny”
Ziemia90°00′00″S 0°00′00″E/-90,000000 0,000000

Płaskowyż Polarny[1] (ang. Polar Plateau, South Polar Plateau)[1] – pokryty czapą lodową płaskowyż w centralnej części Antarktydy Wschodniej, obszar wokół bieguna południowego.

Region płaskowyżu wokół bieguna jako pierwszy nazwał w 1909 roku Ernest Shackleton (1874–1922) – King Edward VII Plateau[2]. Kolejną nazwę nadała mu w 1911 roku wyprawa Amundsena na biegun południowyKong Haakon VII Vidde[2]. Współcześnie funkcjonuje powszechnie nazwa South Polar Plateau[2].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Płaskowyż Polarny leży w centralnej części Antarktydy Wschodniej[3]. Wznosi się na wysokość 2500–3000 m i w całości pokryty jest czapą lodową, której grubość dochodzi do 3000 m[3]. W jego środkowej części znajduje się biegun południowy[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Płaskowyż został odkryty w czasie wyprawy Shackletona w 1909 roku[4]. Ekspedycja dotarła tu pokonując Lodowiec Beardmore’a[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]