Radło
Radło – narzędzie rolnicze wynalezione ok. 4000 r. p.n.e. w epoce neolitu, (według innego źródła 5500 lat p.n.e. w Mezopotamii)[1] służące do spulchniania gleby bez jej odwracania. Pierwotne radło było wykonane z drewna i składało się z symetrycznej radlicy (elementu pracującego w glebie) i grzędzieli (elementu do zaprzęgania zwierząt)[1]. W późniejszym okresie radlica była wykonywana z żelaza. Radło mogło być ciągnięte przez człowieka lub zwierzęta pociągowe – woły i, później, konie (świadczą o tym różne rozmiary radeł odnalezionych w osadzie w Biskupinie). Na ziemiach polskich radło było stosowane do końca XII w., kiedy zostało wyparte przez sochę, która została z kolei wyparta przez pług[1].
W późniejszym okresie radło było stosowane jako narzędzie pielęgnacji gleby; do spulchniania, niszczenia chwastów, obsypywania roślin[2].
W heraldyce[edytuj | edytuj kod]
Element radła w heraldyce:
Herb gminy Radłów
Herb kraju zlińskiego w Czechach
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Maciej Baczak, Sławomir Łotysz, Dariusz Machla: 1000 wynalazków, czyli historia ludzkiej pomysłowości. Bielsko Biała: Wydawnictwo Dragon, 2020, s. 28, ISBN 978-83-8172-554-5
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, s.13, ISBN 83-01-00284-0
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zasoby cyfrowe Polskiego Atlasu Etnograficznego dotyczące radeł, w tym zdjęcia.