Rajd Australii 2000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13th Telstra Rally Australia
13 runda RSMŚ 2000
Państwo

 Australia

Baza

Perth

Od

9 listopada 2000

Do

12 listopada 2000

Dł. całkowita

1283.23 km

Dł. odcinków

391.17 km (21 OS)

Nawierzchnia

szuter

Meta
Zgł. załóg

83

Sklas. załóg

50

Zwycięzca

Marcus Grönholm
(Peugeot 206 WRC)

Rezultaty Rajdu Australii (13th Telstra Rally Australia), eliminacji Rajdowych Mistrzostw Świata w 2000 roku, który odbył się w dniach 9 listopada12 listopada. Była to trzynasta runda czempionatu w tamtym roku i dziewiąta szutrowa, a także trzynasta w Production World Rally Championship. Bazą rajdu było miasto Perth. Zwycięzcami rajdu została fińska załoga Marcus Grönholm i Timo Rautiainen jadąca Peugeotem 206 WRC, którzy zwyciężyli po tym jak zdyskwalifikowano ich rodaków Tommiego Mäkinena i Risto Mannisenmäkiego za nieregulaminową turbosprężarkę w ich Mitsubishi Lancerze Evo VI. Wyprzedzili oni Brytyjczyków Richarda Burnsa i Roberta Reida w Subaru Imprezie WRC oraz Francuzów François Delecoura i Daniela Grataloupa w Peugeocie 206 WRC. Z kolei w Production WRC zwyciężyła urugwajsko-argentyńska załoga Gustavo Trelles i Jorge del Buono w Mitsubishi Lancerze Evo VI.

Rajdu nie ukończyło siedem załóg fabrycznych. Belg Freddy Loix w Mitsubishi Lancerze Evo VI wycofał się na 3. odcinku specjalnym na skutek awarii skrzyni biegów. Na 6. oesie swój udział w rajdzie zakończył Brytyjczyk Colin McRae w Fordzie Focusie WRC, a przyczyną jego wycofania się była awaria silnika. Z kolei na 10. oesie zdyskwalifikowany został jego partner z zespołu Forda, Carlos Sainz, gdyż zatrzymał samochód w nieprzepisowej strefie. Brytyjczyk Alister McRae, jadący Hyundaiem Accentem WRC wycofał się na 15. oesie z powodu awarii zawieszenia. Francuz Gilles Panizzi w Peugeocie 206 WRC miał awarię skrzyni biegów na 21. oesie. Rajdu nie ukończyły trzy załogi jadące Subaru Imprezą WRC. Fin Juha Kankkunen miał wypadek na 16. oesie, Norweg Petter Solberg – wypadek na 8. oesie, a Estończyk Markko Märtin – awarię skrzyni biegów na 2. oesie[1].

Klasyfikacja ostateczna[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Zawodnik Pilot Samochód Czas Strata Grupa[a] Punkty
WRC (pierwsza dziesiątka)
1. Finlandia Marcus Grönholm Finlandia Timo Rautiainen Peugeot 206 WRC 3:43:57.2 A8 M 10
2. Wielka Brytania Richard Burns Wielka Brytania Robert Reid Subaru Impreza WRC 3:43:59.9 +2.7 A8 M 6
3. Francja François Delecour Francja Daniel Grataloup Peugeot 206 WRC 3:45:30.6 +1:33.4 A8 M 4
4. Szwecja Kenneth Eriksson Szwecja Staffan Parmander Hyundai Accent WRC 3:46:17.8 +2:20.6 A8 M 3
5. Finlandia Tapio Laukkanen Finlandia Kaj Lindström Ford Focus WRC 3:46:28.1 +2:30.9 A8 2
6. Finlandia Toni Gardemeister Finlandia Paavo Lukander SEAT Córdoba WRC 3:46:46.5 +2:49.3 A8 M 1
7. Nowa Zelandia Possum Bourne Nowa Zelandia Craig Vincent Subaru Impreza WRC 3:48:30.7 +4:33.5 A8
8. Francja Didier Auriol Francja Denis Giraudet SEAT Córdoba WRC 3:51:51.8 +7:54.6 A8 M
9. Australia Neal Bates Australia Coral Taylor Toyota Corolla WRC 3:53:04.0 +9:06.8 A8
10. Japonia Katsuhiko Taguchi Wielka Brytania Bobby Willis Mitsubishi Lancer Evo VI 3:57:43.8 +13:46.6 A8
PWRC (punktujący zawodnicy)
1. (12.) Urugwaj Gustavo Trelles Argentyna Jorge del Buono Mitsubishi Lancer Evo VI 4:01:36.1 N4 10
2. (13.) Japonia Toshihiro Arai Wielka Brytania Roger Freeman Subaru Impreza 555 4:02:18.4 +42.3 N4 TC 6
3. (14.) Austria Manfred Stohl Austria Peter Müller Mitsubishi Lancer Evo VI 4:03:27.8 +1:51.7 N4 4
4. (15.) Australia Ed Ordynski Australia Iain Stewart Mitsubishi Lancer Evo VI 4:04:15.8 +2:39.7 N4 3
5. (16.) Włochy Giovanni Manfrinato Włochy Claudio Condotta Mitsubishi Lancer Evo VI 4:05:06.1 +3:30.0 N4 2
6. (17.) Argentyna Claudio Menzi Argentyna Edgardo Galindo Mitsubishi Lancer Evo VI 4:05:59.5 +4:23.4 N4 1
  1. Litera M przy oznaczeniu grupy do której należy samochód oznacza, iż tylko ci kierowcy zdobywali punkty dla swoich zespołów liczonych w klasyfikacji producentów na koniec sezonu.

Zwycięzcy odcinków specjalnych[edytuj | edytuj kod]

Dzień Odcinek G. rozp. Nazwa Długość Zwycięzca Czas Lider rajdu
1
(9 LIS)
SS1 18:42 Langley Park Super 1 2.20 km Finlandia Marcus Grönholm 1:31.6 Finlandia Marcus Grönholm
2
(10 LIS)
SS2 10:26 Helena North 1 24.14 km Finlandia Marcus Grönholm 13:55.8
SS3 10:53 Helena South 1 18.43 km Finlandia Juha Kankkunen 9:50.0
SS4 11:58 New Kev's 9.56 km Norwegia Petter Solberg 6:10.9
SS5 12:36 New Beraking 26.46 km Finlandia Tommi Mäkinen 15:09.9
SS6 13:24 Flynns Short 19.98 km Norwegia Petter Solberg 12:03.8
SS7 15:31 Helena North 2 24.14 km Francja François Delecour 13:39.0
SS8 15:58 Helena South 2 18.43 km Finlandia Tommi Mäkinen 9:42.5
SS9 16:23 Atkins 4.42 km Szwecja Kenneth Eriksson 3:00.3 Finlandia Juha Kankkunen
SS10 19:30 Langley Park Super 2 2.20 km Francja François Delecour
Finlandia Tommi Mäkinen
1:31.8
3
(11 LIS)
SS11 08:32 Stirling East 35.48 km Wielka Brytania Richard Burns 20:01.3 Wielka Brytania Richard Burns
SS12 09:19 Brunswick 16.63 km Finlandia Tommi Mäkinen 9:16.3
SS13 11:13 Wellington Dam 45.42 km Wielka Brytania Richard Burns 25:37.7
SS14 13:54 New Harvey Weir 7.54 km Finlandia Marcus Grönholm 3:51.8
SS15 14:14 Stirling West 15.89 km Finlandia Marcus Grönholm 9:31.2
SS16 15:56 Murray Pines 18.53 km Szwecja Kenneth Eriksson 11:10.8 Finlandia Tommi Mäkinen
SS17 19:30 Langley Park Super 3 2.20 km Wielka Brytania Richard Burns 1:33.7 Finlandia Marcus Grönholm
4
(12 LIS)
SS18 07:32 Bannister West 35.29 km Finlandia Tommi Mäkinen 17:33.0 Finlandia Tommi Mäkinen
SS19 08:52 Bannister North 36.84 km Finlandia Tommi Mäkinen 19:44.6
SS20 10:42 Bannister South 25.16 km Finlandia Marcus Grönholm 15:04.3
SS21 12:34 Michelin TV Stage 2.73 km Finlandia Marcus Grönholm 1:33.9 Finlandia Marcus Grönholm

Klasyfikacja po 13 rundach[edytuj | edytuj kod]

Tabele przedstawiają tylko pięć pierwszych miejsc.

Kierowcy[edytuj | edytuj kod]

Lp. Kierowca Pkt
1 Finlandia Marcus Grönholm 59
2 Wielka Brytania Richard Burns 50
3 Wielka Brytania Colin McRae 43
4 Hiszpania Carlos Sainz 43
5 Finlandia Tommi Mäkinen 32

Producenci[edytuj | edytuj kod]

Lp. Producent Pkt
1 Francja Peugeot Esso 104
2 Stany Zjednoczone Ford Martini 88
3 Japonia Subaru World Rally Team 76
4 Japonia Marlboro Mitsubishi Ralliart 39
5 Hiszpania SEAT Sport 11

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. RallyBase.nl: 13th Telstra Rally Australia. RallyBase.nl. [dostęp 2011-12-31]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]