Randy Mamola

Randy Mamola
	; Randy Mamola w 2005
Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1959 ; San Jose
	Sukcesy
	1980-1981 Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie 500 cm³ (wicemistrz); 1984 Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie 500 cm³ (wicemistrz); 1987 Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie 500 cm³ (wicemistrz)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Randy Mamola (ur. 10 października 1959 w San Jose) – amerykański motocyklista. Uważany za jednego z najlepszych zawodników w historii MMŚ, którzy nigdy nie zdobyli tytułu mistrza świata.

Kariera

250 cm³

W MMŚ Randy zadebiutował w 1979 roku, w pośredniej kategorii 250 cm³. Reprezentując ekipę Zago-Yamaha, wystartował w dziewięciu wyścigach, po raz pierwszy w inauguracyjnej sezon rundzie o GP Wenezueli. Mamola we wszystkich eliminacjach znalazł się w czołowej dziesiątce, trzykrotnie przy tym stając na średnim stopniu podium. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 4. pozycji.

500 cm³

Po raz pierwszy w najwyższej kategorii 500 cm³ Mamola pojawił się w 1979 roku, podczas GP Holandii. W ekipie Zago-Suzuki wystartował łącznie w pięciu rundach, spośród których dwukrotnie uplasował się na drugiej pozycji. W klasyfikacji generalnej znalazł się na 8. miejscu.

Sezon 1980 był pierwszym dla Randy'ego w pełnym wymiarze. Podpisał wówczas kontrakt z zespołem Heron-Suzuki. Mamola już w pierwszym podejściu walczył o tytuł mistrzowski ze swoim rodakiem Kenny Robertsem. Ostatecznie musiał jednak uznać Kalifornijczyka, zostając wicemistrzem świata. W trakcie zmagań Amerykanin czterokrotnie plasował się w czołowej trójce, z czego dwukrotnie na najwyższym stopniu, podczas GP Belgii oraz Wielkiej Brytanii. Dwa razy startował również z pole position - na belgijskim obiekcie Spa-Francorchamps oraz Hockenheimringu.

W kolejnym roku startów Randy ponownie brał udział w walce o mistrzostwo. Tym razem jego największym rywalem okazał się Włoch Marco Lucchinelli. Sezon rozpoczął bardzo dobrze, od zwycięstwa w GP Australii. Dzięki temu został pierwszym liderem mistrzostw. W dalszej fazie mistrzostw lepszy okazał się jednak Lucchinelli i to on sięgnął po koronę. Mamola po raz drugi zmagania zakończył na drugim miejscu. Randy siedmiokrotnie zameldował się na podium, a drugi triumf odniósł na torze w Jugosławii.

W sezonie 1982 Amerykanin przeniósł się do ekipy HB-Suzuki. Rezultaty Amerykanina odbiegały jednak od oczekiwanych. W wyniku urazu nie wziął udziału w trzech rundach z rzędu. Dzięki świetnej postawie w ostatnich dwóch wyścigach (drugie miejsce i zwycięstwo odpowiednio w GP San Marino oraz Niemiec) w klasyfikacji generalnej uplasował się na 6. lokacie.

W drugim roku współpracy z zespołem, wyniki Mamoli wyraźnie się poprawiły. W trakcie sezonu Randy pięciokrotnie znalazł się w czołowej trójce. Nie udało mu się jednak wygrać wyścigu, głównie ze względu na dominację rodaków Freddie Spencera oraz Eddie Lawsona. Ostatecznie rywalizację ukończył na 3. pozycji.

W 1984 roku Mamola po raz trzeci w karierze liczył się w walce o tytuł mistrzowski, pomimo absencji w dwóch pierwszych eliminacjach sezonu. W ciągu dziesięciu wyścigów aż dziewięciokrotnie stawał na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa. Na koniec sezonu został wicemistrzem globu, za Lawsonem.

Sezon 1985 był wyraźnie słabszy w wykonaniu Mamoli. W pierwszej trójce znalazł się trzykrotnie, a podczas GP Holandii po raz dziewiąty stanął na najwyższym stopniu. Uzyskane punkty usytuowały go na 6. miejscu.

W roku 1986 Amerykanin podpisał kontrakt ze stajnią Lucky Strike-Yamaha, której szefem był jego były rywal Kenny Roberts. Mamola powrócił do rywalizacji o tytuł, jednak ostatecznie przegrał ją z Lawsonem oraz Wayne'em Gardnerem. Kalifornijczyk znalazł się na podium w siedmiu wyścigach, a na belgijskim torze Spa odnotował jedynie zwycięstwo w sezonie.

Rok 1987 był najlepszym sezonem w karierze Mamoli. Pomimo tego po raz czwarty musiał uznać wyższość rywala, tym razem Gardnera. Randy aż dwunastokrotnie plasował się w pierwszej trójce, z czego trzykrotnie na pierwszym miejscu. Ostatnie zwycięstwo w karierze odniósł na torze w San Marino (tam również ustanowił ostatnie najszybsze okrążenie wyścigu), natomiast pole position w Portugalii.

W sezonie 1988 Amerykanin opuścił czołową stajnię i rozpoczął współpracę z mniej konkurencyjną ekipą Cagiva. Jego osiągi uległy więc wyraźnemu pogorszeniu. Wystąpiwszy w dwunastu wyścigach, w sześciu dojechał do mety, zajmując najniższy stopień podium podczas GP Belgii. Rywalizację ukończył na 12. pozycji.

Sezon 1989 był jeszcze słabszy w wykonaniu Mamoli. W ciągu trzynastu eliminacji, sześciokrotnie sięgał po punkty, będąc tylko w jednym wyścigu w czołowej dziesiątce. W GP Jugosławii uplasował się wtedy na siódmym miejscu. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 18. lokacie.

W ostatnim roku współpracy z tą ekipą Randy w ciągu czternastu rund siedmiokrotnie znalazł się w czołowej piętnastce. Najwyższą pozycją okazała się lokata, uzyskana podczas GP Wielkiej Brytanii. W klasyfikacji generalnej zajął 14. miejsce.

Po sezonie przerwy, Amerykanin powrócił do serii, nawiązując współpracę z zespołem Budweiser-Yamaha. We wszystkich wyścigach, w których dojechał do mety, uplasował się w czołowej dziesiątce. Podczas GP Węgier po raz ostatni w karierze stanął na podium, zajmując trzecią lokatę. Zmagania zakończył na 10. pozycji. Po tym roku Randy ostatecznie zakończył karierę sportową.

Randy Mamola był bardzo lubianym zawodnikiem i to nie tylko ze względu na swą charyzmatyczność i wspaniałą jazdę. Amerykanin angażował się również w cele charytatywne. W 1986 roku zbierał fundusze na organizację "Save the Children". Był jednym założycieli organizacji "Riders for Health", która zapewniała szkolenie oraz motocykle medyczne dla narodu afrykańskiego. Brał udział również w wielu festiwalach charytatywnych, również w Afryce. W 2000 roku został wprowadzony do "AMA Motorcycle Hall of Fame".

Statystyki liczbowe

System punktowy od 1969 do 1987:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
Punkty	15	12	10	8	6	5	4	3	2	1

System punktowy od 1988 do 1992:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15
Punkty	20	17	15	13	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Rok	Klasa	Zespół	Motocykl	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Punkty	Pozycja	Zwycięstwa
1979	250 cm³	Zago-Yamaha	TZ250	VEN 5		GER 2	NAT 2	ESP 8	YUG 10	NED 7	BEL -	SWE -	FIN -	GBR 2	CZE 5	FRA 4			64	4	0
1979	500 cm³	Zago-Suzuki	Suzuki RG500	VEN -	AUT -	GER -	NAT -	ESP -	YUG -	NED 13	BEL DNS	SWE 6	FIN 2	GBR -		FRA 2			29	8	0
1980	500 cm³	Heron-Suzuki	RG500	NAT NC	ESP 3	FRA 2	NED 5	BEL 1	FIN 4	GBR 1	GER 5								72	2	2
1981	500 cm³	Heron-Suzuki	Suzuki RG500	AUT 1	GER 2	NAT NC	FRA 2	YUG 1	NED NC	BEL 3	RSM 4	GBR 3	FIN 2	SWE 13					94	2	2
1982	500 cm³	HB-Suzuki	RG500	ARG NC	AUT 7	FRA -	ESP -	NAT -	NED 5	BEL 5	YUG 7	GBR 5	SWE 5	RSM 2	GER 1				65	6	1
1983	500 cm³	HB-Suzuki	RG500	RSA 5	FRA NC	NAT 2	GER 8	ESP 4	AUT 3	YUG 2	NED 4	BEL 3	GBR 3	SWE 7	RSM 5				89	3	0
1984	500 cm³	HRC-Honda	Honda NS500	RSA -	NAT -	ESP 2	AUT 3	GER 3	FRA 3	YUG 2	NED 1	BEL 2	GBR 1	SWE NC	RSM 1				111	2	3
1985	500 cm³	Rothmans-Honda	Honda NSR500	RSA 5	ESP NC	GER 8	NAT 4	AUT 4	YUG NC	NED 1	BEL NC	FRA 3	GBR 5	SWE 5	RSM 3				72	6	1
1986	500 cm³	Lucky Strike-Yamaha	Yamaha YZR500	ESP 4	NAT 2	GER 6	AUT 3	YUG 2	NED 2	BEL 1	FRA 2	GBR 5	SWE 8	RSM 3					105	3	1
1987	500 cm³	Lucky Strike-Yamaha	Yamaha YZR500	JPN 1	ESP 6	GER 2	NAT NC	AUT 2	YUG 2	NED 3	FRA 1	GBR 3	SWE 3	CZE 4	RSM 1	POR 2	BRA 3	ARG 2	158	2	3
1988	500 cm³	Cagiva	Cagiva GP500	JPN NC	USA -	ESP -	EXP -	NAT 7	GER NC	AUT NC	NED NC	BEL 3	YUG 4	FRA 6	GBR 11	SWE 10	CZE NC	BRA NC	58	12	0
1989	500 cm³	Cagiva	Cagiva GP500	JPN 16	AUS NC	USA NC	ESP NC	NAT DNS	GER 12	AUT NC	YUG 7	NED 11	BEL 23	FRA 11	GBR -	SWE -	CZE 11	BRA 11	33	18	0
1990	500 cm³	Cagiva	Cagiva GP500	JPN NC	USA 7	ESP -	NAT 7	GER 9	AUT 10	YUG NC	NED 18	BEL NC	FRA 7	GBR 6	SWE NC	CZE 11	HUN NC	AUS -	55	14	0
1992	500 cm³	Budweiser-Yamaha	Yamaha YZR500	JPN 5	AUS 8	MAL 7	ESP 8	ITA 10	EUR 9	GER NC	NED 5	HUN 3	FRA 8	GBR NC	BRA 10	RSA NC			45	10	0

Linki zewnętrzne