Rhagonycha morio
Rhagonycha morio | |||
(Kiesenwetter, 1852 | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Rhagonycha s.str. | ||
Gatunek |
Rhagonycha (Rhagonycha) morio | ||
Synonimy | |||
|
Rhagonycha morio – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1852 roku przez Ernsta Hellmutha von Kiesenwettera[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 3,5 do 6,2 mm. Głowę, przedplecze, tarczkę oraz pokrywy ma ubarwione jednolicie czarno lub czarniawobrązowo. Na głowie brak jest guzka między nasadami czułków. Przedplecze ma zaokrągloną krawędź przednią, niezaostrzone kąty tylne i niewklęsłą krawędź tylną. U obu płci jest znacznie szersze niż dłuższe. Odnóża są czarniawobrązowe, niekiedy jaśniejsze. Wierzchołki wszystkich pazurków są rozdwojone. Genitalia samca mają edeagus zaopatrzony w tarczkę grzbietową z głębokim wycięciem na krawędzi wierzchołkowej, niemal dzielącym ją na dwie zbieżne, zwężające się ku szczytom, w zarysie trójkątne części[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek palearktyczny, znany z Hiszpanii, Francji, Czech, Słowacji, Ukrainy, Rumunii i Serbii[5]. Zamieszkuje Pireneje, Masyw Centralny i Karpaty[3]. Jako że występuje w Karpatach słowackich oraz Czarnohorze, niewykluczona jest jego obecność w polskich Bieszczadach czy Beskidzie Niskim[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sergey V. Kazantsev. An annotated checklist of Cantharoidea (Coleoptera) of Russia and adjacent territories. „Russian Entomological Journal”. 20 (4), s. 387–410, 2011. DOI: 10.15298/rusentj.20.4.05.
- ↑ Arved Lompe: Gattung Rhagonycha Eschsch.. [w:] Käfer Europas [on-line]. Coleonet.de, 2010. [dostęp 2023-08-05].
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Buprestoidea, Elateroidea i Cantharoidea. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (10), 1985.
- ↑ a b Antoni Kuśka , Omomiłki (Coleoptera, Cantharidae): Cantharinae i Silinae Polski, „Monografie Fauny Polski”, 21, Instytut Systematyki i Ewolucji Zwierząt PAN, 1995 .
- ↑ Rhagonycha (Rhagonycha) morio Kiesenwetter, 1851. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-05].