Drzewiszka atlantycka

Drzewiszka atlantycka
	Rhipidomys mastacalis
	(Lund, 1840)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	bawełniaki
Plemię	Thomasomyini
Rodzaj	drzewiszka
Gatunek	drzewiszka atlantycka
Synonimy
	Mus mastacalis Lund, 1840; Hesperomys leucodactylus Wagner, 1845; Mus maculipes F.-J. Pictet & C. Pictet, 1844;
	Mus mastacalis Lund, 1840; Hesperomys leucodactylus Wagner, 1845; Mus maculipes F.-J. Pictet & C. Pictet, 1844;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Drzewiszka atlantycka^[6] (Rhipidomys mastacalis) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Drzewiszka atlantycka występuje we wschodniej Brazylii (od stanu Paraíba na południe do stan Rio de Janeiro); izolowane populacje ze stanów Ceará i Goiás są tymczasowo przypisane do tego gatunku^[7].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1840 roku duński przyrodnik Peter Wilhelm Lund nadając mu nazwę Mus mastacalis^[2]. Holotyp pochodził znad rzeki das Velhas, w Lagoa Santa, w Minas Gerais, w Brazylii^[8].

Taksonomia R. mastacalis, a zwłaszcza pokrewieństwo z R. macrurus, nie jest w pełni wyjaśniona^[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[7].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Rhipidomys: gr. ῥιπις rhipis, ῥιπιδος rhipidos wachlarz; μυς mus, μυος muos „mysz”^[9].
mastacalis: gr. μυσταξ mustax, μυστακος mustakos „wąsy”^[10].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 124–151 mm, długość ogona 147–167 mm, długość ucha 20–22 mm, długość tylnej stopy 26–30 mm; masa ciała 55–100 g (średnio 65,9 g)^[11].

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Żyje w lasach, na wysokościach do 1500 m n.p.m.^[5].

Status ochronny[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na przypuszczalnie dużą liczebność nie jest zaliczany do gatunków zagrożonych, jednak na niektórych obszarach może być narażony na fragmentację i utratę siedlisk^[5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Młodszy homonim Hesperomys leucodactylus Tschudi, 1845.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rhipidomys mastacalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b P.W. Lund. Blik paa Brasiliens Dyreverden før sidste Jordomvæltning. Tredje Afhandling: Fortsættelse af Pattedyrene. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter. Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. 8, s. 240, 1841. (duń.).
↑ J.A. Wagner. Diagnosen einiger neuen Arten von Nagern und Handflüglern. „Archiv für Naturgeschichte”. 11 (1), s. 147, 1845. (niem.).
↑ F.-J. Pictet & C. Pictet: Description des rats envoyés de Bahia au Musée de Genève. W: F.-J. Pictet: Notices sur les animaux nouveaux ou peu connus du Musée de Genève. Cz. I^re series: Mammifères. Genève: Imp. E. Pelletier, 1841–1844, s. 67. (fr.).
↑ ^a ^b ^c J.J. Patton J.J., F.F. Catzeflis F.F., M. Weksler & A.M.W.& A. Percequillo M. Weksler & A.M.W.& A., Rhipidomys mastacalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-20] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 254. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 422. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rhipidomys mastacalis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-20].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 608, 1904. (ang.).
↑ mastacalis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-20] (ang.).
↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 489. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[3] Młodszy homonim Hesperomys leucodactylus Tschudi, 1845.

[itis-1] Rhipidomys mastacalis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Lund-2] P.W. Lund. Blik paa Brasiliens Dyreverden før sidste Jordomvæltning. Tredje Afhandling: Fortsættelse af Pattedyrene. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter. Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. 8, s. 240, 1841. (duń.).

[Wagner-4] J.A. Wagner. Diagnosen einiger neuen Arten von Nagern und Handflüglern. „Archiv für Naturgeschichte”. 11 (1), s. 147, 1845. (niem.).

[Pictet-5] F.-J. Pictet & C. Pictet: Description des rats envoyés de Bahia au Musée de Genève. W: F.-J. Pictet: Notices sur les animaux nouveaux ou peu connus du Musée de Genève. Cz. I^re series: Mammifères. Genève: Imp. E. Pelletier, 1841–1844, s. 67. (fr.).

[iucn-6] J.J. Patton J.J., F.F. Catzeflis F.F., M. Weksler & A.M.W.& A. Percequillo M. Weksler & A.M.W.& A., Rhipidomys mastacalis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2021-12-20] (ang.).

[Cichocki&inni-7] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 254. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-8] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 422. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-9] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rhipidomys mastacalis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-20].

[Palmer-10] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 608, 1904. (ang.).

[11] mastacalis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-20] (ang.).

[Pardiñas&inni-12] U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 489. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[1]

[2]

[a]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]