Przejdź do zawartości

Rhodotorula

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rhodotorula
Ilustracja
Rhodotorula glutinis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

Microbotryomycetes

Rząd

Sporidiobolales

Rodzina

Sporidiobolaceae

Rodzaj

Rhodotorula

Nazwa systematyczna
Rhodotorula F.C. Harrison
Proc. & Trans. Roy. Soc. Canada, Ser. 3 21(5): 349 (1927)
Typ nomenklatoryczny

Rhodotorula glutinis (Fresen.) F.C. Harrison 1927

Rhodotorula F.C. Harrison – rodzaj grzybów z klasy Microbotryomycetes[1]. Jednokomórkowe grzyby mikroskopijne zaliczane do drożdży podstawkowych[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Gatunki Rhodotorula są pospolite. Występują w glebie, wodzie, mleku, sokach owocowych i w powietrzu. Ich komórki są kuliste, jajowate lub wydłużone, a pączkowanie jest wielostronne lub polarne. Konidia nie powstają. Wytwarzają pigmenty karotenoidowe, wskutek czego ich kolonie mają kolor od różowego do pomarańczowego. W rozmnażaniu płciowym niektóre gatunki są heterotaliczne, inne homotaliczne. Są grzybami dymorficznymi, występującymi zarówno w formie drożdżowej, jak i strzępkowej. Strzępki ze sprzążkami[3].

Niektóre gatunki (Rhodotorula mucilaginosa i Rhodotorula glutinis) to grzyby chorobotwórcze powodujące choroby u ludzi i zwierząt. Najczęściej występują u pacjentów z obniżoną odpornością, lub u których stosowano cewniki do żyły centralnej. Zakażenia Rhodotorula są leczone amfoterycyną B i flucytozyną[4]. Gatunki Rhodotorula powodują również infekcje u zwierząt. Istnieją doniesienia o zakażeniach skóry u kurcząt i zwierząt morskich, zmianach skórnych u lwów morskich, pasożytniczym zapaleniu ucha, jamy ustnej, gardła i kloaki strusi, kloaki dzikich ptaków, dróg rodnych samic wielbłądów[3].

Ze względu na wszechobecność Rhodotorula, izolacja tych drożdżaków z niesterylnych miejsc zwierząt i ludzi, zwłaszcza z błon śluzowych, niekoniecznie musi oznaczać chorobę[3].

Rhodotorula syntetyzują karotenoidy, głównie torulen (kwas 3′,4′-didehydro-β,ψ-karoten) i torularhodynę (kwas 3′,4′-didehydro-β,ψ-karoten-16-oesowy), któremu towarzyszą bardzo małe ilości β-karotenu[3].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum:Sporidiobolaceae, Sporidiobolales, Incertae sedis, Microbotryomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Takson utworzył w 1927 r. Francis Charles St.Barbe Harrison i nadana przez niego nazwa jest aktualna[1]. Należy do monotypowego rzędu Sporidiobolales[5]. Synonimy:

  • Chromotorula F.C. Harrison 1927
  • Rhodosporidium I. Banno 1967[6].

Niektóre gatunki:

Nazwy naukowe według Index Fungorum[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-29] (ang.).
  2. Małgorzata Robak (red.), Co wiemy o drożdżach?, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2017, s. 8–11, ISBN 978-83-7717-275-9.
  3. a b c d F. Wirth, L.Z. Goldani, Epidemiology of Rhodotorula: an emerging pathogen, „Interdisciplinary Perspectives on Infectious Diseases. 2”, 2012, DOI10.1155/2012/465717., PMC, 3469092, PMID23091485.
  4. A.K. Zaas i inni, Risk of fungemia due to Rhodotorula and antifungal susceptibility testing of Rhodotorula isolates, „Journal of Clinical Microbiology”, 41 (11), 2003, s. 5233–5, DOI10.1128/jcm.41.11.5233-5235.2003, PMID14605170, PMCIDPMC262498.
  5. CABI databases [online] [dostęp 2024-01-27] (ang.).
  6. Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-29] (ang.).
  7. Index Fungorum (wyszukiwarka) [online] [dostęp 2024-01-29] (ang.).