Rodzaje pozwoleń w krótkofalarstwie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

W Rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 10 grudnia 2014 roku[1] ustalone zostały następujące rodzaje pozwoleń radiowych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej:

Kategoria 1[edytuj | edytuj kod]

Uprawnia do używania radiostacji amatorskich, pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 500 W we wszystkich zakresach częstotliwości, przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Warunki wydania pozwolenia radiowego kategorii 1:

  • posiadanie przez wnioskodawcę świadectwa klasy A lub B operatora urządzeń radiowych lub świadectwa równoważnego,
  • posiadanie przez wnioskodawcę pozwolenia wydanego przez właściwy do tego organ zagraniczny, które nadaje uprawnienie do używania radiostacji amatorskiej pracującej z maksymalną mocą wyjściową nadajnika co najmniej 500 W, w przypadku gdy wnioskodawca nie jest obywatelem państwa będącego członkiem CEPT.

Pozwolenie kategorii 1 wydaje się na okres nieprzekraczający 10 lat.

Kategoria 3[edytuj | edytuj kod]

Uprawnia do używania radiostacji amatorskich pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 100 W w następujących zakresach częstotliwości:

Pozwolenie kategorii 3 wydaje się na okres nieprzekraczający 10 lat osobie fizycznej posiadającej świadectwo klasy C lub D operatora urządzeń radiowych lub świadectwo równoważne.

Kategoria 5[edytuj | edytuj kod]

Uprawnia do używania radiostacji amatorskich bezobsługowych pracujących na częstotliwościach:

  • do 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 50 W,
  • powyżej 30 MHz z maksymalną mocą wyjściową nadajnika 15 W.

Pozwolenie kategorii 5 wydaje się na okres nieprzekraczający 5 lat osobie, która ukończyła 18 lat i posiada świadectwo klasy A lub B operatora urządzeń radiowych lub świadectwo równoważne.

Pozwolenie dodatkowe[edytuj | edytuj kod]

Uprawnia do używania radiostacji amatorskich, pracujących z maksymalną mocą wyjściową nadajnika określoną w tym pozwoleniu, nie większą jednak niż 1500 W, we wszystkich zakresach częstotliwości przeznaczonych dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w celu udziału w zawodach lub zapewnienia innego okazjonalnego przekazu informacji.

Pozwolenie dodatkowe wydaje się na okres określony we wniosku osobie posiadającej pozwolenie kategorii 1. Okres ten nie może przekroczyć 12 miesięcy.

Informacje dodatkowe[edytuj | edytuj kod]

Polskie świadectwa operatora klasy A i B są zgodne z zaleceniem CEPT T/R 61-02 (HAREC), natomiast pozwolenia radiowe są zgodne z zaleceniem CEPT T/R 61-01 i uprawniają do krótkotrwałego używania radiostacji amatorskich poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w krajach które również uznają T/R 61-01.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 5 grudnia 2008 roku[2] wycofało konieczność znajomości alfabetu Morse’a na egzaminach na radiooperatora w służbie amatorskiej.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]