Rogonos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rogonos
Rhinonicteris
J.E. Gray, 1847[1]
Ilustracja
Przedstawiciele rodzaju – rogonosy pomarańczowe (R. aurantia) na ilustracji z 1863 roku
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Podrząd

rudawkokształtne

Nadrodzina

Rhinolophoidea

Rodzina

rogonosowate

Rodzaj

rogonos

Typ nomenklatoryczny

Rhinolophus aurantius J.E. Gray, 1845

Synonimy
  • Rhinonycteris[a]: J.E. Gray, 1866[2]
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Rogonos[3] (Rhinonicteris) – rodzaj nietoperzy z rodziny rogonosowatych (Rhinonycteridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w północno-zachodniej i północnej Australii[4][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 40–56 mm, długość ogona 23–29 mm, długość przedramienia 45–51 mm; masa ciała 6–12 g[6][7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1847 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule opisującym sześć nowych taksonów nietoperzy na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Na gatunek typowy Gray wyznaczył (oryginalne oznaczenie) rogonosa pomarańczowego (R. aurantia).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Rhinonicteris (Rhinonycteris): gr. ῥιςrhis, ῥινος rhinos ‘nos, pysk’; νυκτερις nukteris, νυκτεριδος nukteridos ‘nietoperz’[8].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatune[9][7][4][3]:

Opisano również gatunek wymarły z wczesnego miocenu dzisiejszej Australii[10]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Rhinonicteris J.E. Gray, 1847.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b J.E. Gray. Characters of Six new Genera of Bats not hitherto distinguished. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 15, s. 16, 1847. (ang.). 
  2. J.E. Gray. A revision of the Genera of Rhinolophidae, or Horseshoe Bats. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1866, s. 81, 1866. (ang.). 
  3. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 96. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 118. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Rhinonicteris. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).
  6. P. Benda: Family Rhinonycteridae (Trident Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 204–205. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  7. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 466. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 606, 1904. (ang.). 
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-03]. (ang.).
  10. S.J. Hand. New Miocene leaf-nosed bats (Microchiroptera: Hipposideridae) from Riversleigh, northwestern Queensland. „Memoirs of the Queensland Museum”. 41 (2), s. 335, 1997. (ang.).