Roman Dreżepolski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Dreżepolski
Roman Marian Dreżepolski
Data i miejsce urodzenia

15 października 1885
Lwów

Data i miejsce śmierci

16 kwietnia 1962
Poznań

Miejsce spoczynku

Cmentarz na Golęcinie w Poznaniu

Zawód, zajęcie

biolog

Miejsce zamieszkania

Poznań
ul. Sołacka (Wojska Polskiego) 13

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

doktor

Rodzice

Aleksander
Wanda

Małżeństwo

Jadwiga

Dzieci

Ewa (1914)

Roman Marian Dreżepolski (ur. 15 października 1885 we Lwowie, zm. 16 kwietnia 1962 w Poznaniu) – polski doktor biologii, profesor Gimnazjum Marii Magdaleny, dyrektor Gimnazjum Bergera, działacz śpiewaczy, prezes honorowy Chóru Męskiego „Echo”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie o tradycjach muzycznych. Ojciec, Aleksander, był flecistą-amatorem i członkiem Lwowskiego Towarzystwa Muzycznego, matka (Wanda) śpiewała, a siostra grała na pianinie. W szkole podstawowej próbował organizować własny chór, a po ukończeniu szkoły średniej wstąpił do Lwowskiego Chóru Akademickiego. W niedługim czasie został prezesem chóru. Ukończył studia z zakresu biologii na Uniwersytecie Lwowskim.

Miał żonę Jadwigę (ur. 1884), z którą miał córkę Ewę (ur. 1914).

Po I wojnie światowej przeprowadził się do Poznania. Wraz z nim do Poznania przybyli inni członkowie chóru. W 1920 zawiązali oni Chór Męski „Echo”, w którego zarządzie zasiadł Dreżepolski (od 1933 jako prezes, a od 1960 jako prezes honorowy).

Jednocześnie był nauczycielem w Gimnazjum Marii Magdaleny, następnie dyrektorem Gimnazjum Bergera. Potem przeszedł na emeryturę.

W swoim ogrodzie przeprowadzał doświadczenia z zakresu biologii.

W czasie II wojny światowej zmuszony był wyjechać do Warszawy. Nie zaprzestawał działalności, organizował konspiracyjny chór, spotykający się w mieszkaniach prywatnych. Po wojnie powrócił do Poznania.

Członek Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika[1]. Prowadził wykłady i audycje radiowe[2].

Prace[edytuj | edytuj kod]

  • Supplement à la connaissance des eugleniens de la Pologne (Przyczynek do znajomośœci polskich Euglenin), 1925
  • Eugleniny denne, nakł. Polskiej Akademii Umiejętności, Kraków 1948

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • srebrna odznaka śpiewacza
  • złota odznaka śpiewacza
  • odznaka śpiewacza złota z laurem wieńcowym
  • I nagroda w konkursie Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych za spisane przeżycia związane z działalnością chóru

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kosmos, rocznik XLVII za 1922, s. 657; on-line: [1].
  2. Tydzień Radjowy Nr 5 z 29 stycznia 1928, s. 49; on-line: [2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]