Ryjoskoczek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ryjoskoczek
Elephantulus[1]
O. Thomas & Schwann, 1906[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – ryjoskoczek zaroślowy (E. intufi)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjkonosowe

Rodzina

ryjkonosowate

Podrodzina

Macroscelidinae

Rodzaj

ryjoskoczek

Typ nomenklatoryczny

Macroscelides rupestris A. Smith, 1831

Synonimy
  • Nasilio O. Thomas & Schwann, 1906[2]
  • Elephantomys Broom, 1937[3]
Gatunki

10 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Ryjoskoczek[4] (Elephantulus) – rodzaj ssaka z podrodziny Macroscelidinae w rodzinie ryjkonosowatych (Macroscelididae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w środkowej, zachodniej i południowej Afryce[5][6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 94–148 mm, długość ogona 86–162 mm, długość ucha 19–36 mm, długość tylnej stopy 27–42 mm; masa ciała 31–83 g[7]. Wzór zębowy: I C P M (x2) = 40[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Elephantulus: gr. ελεφας elephas, ελεφαντος elephantos „słoń”[8]; łac. przyrostek zdrabniający -ulus[9].
  • Nasilio: zdrobnienie łac. nasus „nos”[10]. Gatunek typowy: Macroscelides brachyrynchus A. Smith, 1836.
  • Elephantomys: gr. ελεφας elephas, ελεφαντος elephantos „słoń”[8]; μυς mus, μυος muos „mysz”[11]. Gatunek typowy: †Elephantomys langi Broom, 1937 (= †Elephantulus broomi Corbet & Hanks, 1968).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[12][5][4]:

Opisano również gatunki wymarłe z plejstocenu Południowej Afryki:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elephantulus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. a b O. Thomas & H. Schwann. [On mammals collected by Mr. C. H. B, Grant in the Zoutpansberg District of the Transvaal, and presented to the National Collection by Mr. C. D. Rudd]. „Abstract of the Proceedings of the Zoological Society of London”. 33, s. 10, 1906. (ang.). 
  3. R. Broom. On some new pleistocene mammals fromlimestone caves of the Transvaal. „South African Journal of Science”. 33, s. 758, 1937. (ang.). 
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 21. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 114. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Genus Elephantulus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-30].
  7. a b S. Heritage: Family Macroscelididae (Sengis). W: R.A. Mittermeier & D.E. Wilson (red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 8: Insectivores, Sloths and Colugos. Barcelona: Lynx Edicions, 2018, s. 231–234. ISBN 978-84-16728-08-4. (ang.).
  8. a b Jaeger 1944 ↓, s. [1].
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 546.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 143.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 141.
  12. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Higher Taxonomy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.10) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  13. R. Broom. Some South African Pliocene and Pleistocene mammals. „Annals of the Transvaal Museum”. 21 (1), s. 5, 1948. (ang.). 
  14. G.B. Corbet & J. Hanks. A revision of the elephant-shrews, family Macroscelididae. „Bulletin of the British Museum (Natural History) Zoology”. 16 (2), s. 54, 1968. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]