Ryjówka reliktowa

Ryjówka reliktowa
	Sorex pribilofensis
	Merriam, 1895
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	ryjówkokształtne
Rodzina	ryjówkowate
Podrodzina	ryjówki
Plemię	ryjówki
Rodzaj	ryjówka
Gatunek	ryjówka reliktowa
Synonimy
	Sorex hydrodromus Dobson, 1889
	Sorex hydrodromus Dobson, 1889
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Systematyka w Wikispecies

Ryjówka reliktowa^[2] (Sorex pribilofensis) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych zamieszkujący na jednej z Wysp Pribyłowa.

Taksonomia

S. pribilofensis należy do podrodzaju Otisorex, do grupy gatunkowej S. cinerea. Nazwa Sorex hydrodromus nadana w 1889 przez G. E. Dobsona, mimo że powinna mieć pierwszeństwo, została zastąpiona przez późniejszy synonim S. pribilofensis ze względu na to, że lokalizacja typowa określona przez Dobsona jako Unalaska może być niepoprawna, a uzębienie jego holotypu pasuje raczej do grupy Sorex araneus. Krok ten został zaproponowany przez Hoffmanna i Petersona w 1967 i przyjęty przez późniejszych autorów^[3].

Rozprzestrzenienie

Gatunek jest endemitem niewielkiej wyspy Saint Paul (90 km²), wchodzącej w skład Wysp Pribyłowa, na zachód od wybrzeży Alaski (Stany Zjednoczone)^[3]^[1].

Ekologia

W obrębie wyspy żyje głównie wzdłuż wybrzeży, na terenie porośniętym latem nadmorską tundrą o powierzchni niecałych 40 km². Wielkość populacji nie jest obecnie znana. Szacuje się ją na ok. 19 tys. osobników. Preferowanym habitatem są wydmy oraz zbiorowiska traw, baldaszkowatych i innych kwitnących roślin zielnych^[4]. Nie występuje w zbiorowiskach turzyc i na wyżynach. Gatunek jest owadożerny, a w skład jego diety wchodzą m.in.: chrząszcze^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c J.J. Matson J.J., Sorex pribilofensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-17] (ang.).
↑ Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 75. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ ^a ^b S. pribilofensis in: Wilson & Reeder's Mammal Species of the World 3d Ed.. [dostęp 2013-11-26].
↑ Sorex pribilofensis raport w: Alaska Heritage Natural Program. [dostęp 2013-11-26].

[iucn-1] J.J. Matson J.J., Sorex pribilofensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-17] (ang.).

[miiz-2] Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 75. ISBN 978-83-88147-15-9.

[mow-3] S. pribilofensis in: Wilson & Reeder's Mammal Species of the World 3d Ed.. [dostęp 2013-11-26].

[rap-4] Sorex pribilofensis raport w: Alaska Heritage Natural Program. [dostęp 2013-11-26].

[1]

[2]

[3]

[4]