Ryszard Ostaszewski
Ryszard Stanisław Ostaszewski, ps. „Sanus” (ur. 3 kwietnia 1916 w Ostrołęce, zm. 24 grudnia 1996 w Warszawie) – doktor nauk medycznych, autor prac z dziedziny medycyny, członek Armii Krajowej, więzień obozów hitlerowskich, pułkownik Wojska Polskiego[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ryszard Ostaszewski pochodził z rodziny inteligenckiej, syn Władysława i Czesławy z d. Zielińskiej. Uczęszczał do SP oraz do Gimnazjum im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Ostrołęce, ukończył Akademię Medyczną w Poznaniu (1939). Po wybuchu wojny w 1939 roku ewakuował się z Ostrołęki, ale trafił do niewoli niemieckiej. Przebywał w obozach w Działdowie, Dachau i Mauthausen-Gusen[1]. Został zwolniony z obozu z powodu epidemii duru brzusznego w Ostrołęce, gdzie sytuacja zdrowotna zaczęła wymykać się spod kontroli niemieckich lekarzy i niezbędne było sprowadzenie do miasta polskich lekarzy[2][3]. W czasie okupacji pracował w szpitalu w Ostrołęce, a po wojnie był pierwszym dyrektorem Szpitala Powiatowego w Ostrołęce (1945–1950) m.in. organizując jego odbudowę[2]. Przez kilka lat był również lekarzem wojskowym, a następnie adiunktem w Szpitalu Okręgowym i Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie oraz ordynatorem w Klinice Chirurgicznej[1].
Po zwolnieniu z obozu od 1940 roku działał w strukturach Armii Krajowej. Jako ps. „Sanus” był zastępcą szefa sanitarnego Obwodu Ostrołęckiego AK, a później – do wyzwolenia – szefem sanitarnym. Był lekarzem 5 Pułku Ułanów Spieszonych AK[1]. Udzielał pomocy lekarskiej członkom konspiracji i ludności cywilnej. Z braku środków uśmierzających często musiał operować rannych bez znieczulenia, np. Edwarda Filochowskiego „Sana”. Ochraniał Polaków przed wyjazdami na przymusowe roboty do Niemiec i przed aresztowaniami, poświadczając zły stan zdrowia. W ten sposób uratował np. Ryszarda Pszczółkowskiego „Gryfa”, który nie stawił się do pracy w Rejonie Dróg Wodnych, bo zajmował się w tym czasie szkoleniem podoficerów[4][5].
W ostatnich latach życia angażował się – jako członek i przez jedną kadencję prezes Warszawskiego Koła Towarzystwa Przyjaciół Ostrołęki. Był mężem Krystyny z d. Kolbe – lekarki medycyny, mieli troje dzieci: Krystynę, Andrzeja i Włodzimierza, ośmioro wnuków. Był związany z Ostrołęką, następnie z Warszawą. Spoczął w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie[1].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Ryszard Ostaszewski jest autorem 26 prac klinicznych, 11 rozpraw z dziedziny organizacji i taktyki polowej służby zdrowia, a także 3 prac wspomnieniowych[1].
Medale i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż z Mieczami
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Armii Krajowej
- Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Lekarz Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
- Odznaka „Za zasługi dla miasta Ostrołęki”
- Medal XXX-lecia Szpitala w Ostrołęce
Źródło: Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Jedna z ulic w Ostrołęce nosi imię Doktora Ryszarda Ostaszewskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło: Niezależne Obywatelskie Stowarzyszenie „Kurpik”, 2008, s. 754, ISBN 83-916349-2-2.
- ↑ a b Kronika [online], Szpital Zespolony w Ostrołęce [dostęp 2023-04-14].
- ↑ 5 przedwojennych postaci ostrołęckiej medycyny, o których warto pamiętać [online], e-ostroleka, 22 stycznia 2022 [dostęp 2023-04-14].
- ↑ Witold Popiołek, W gnieździe „Gryfa”, Ostrołęka: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Zarząd Okręgu, 2000, s. 11.
- ↑ Witold Popiołek, Narew pełna wspomnień, Ostrołęka: Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe, 2002, s. 95, ISBN 83-86122-43-9.