Słubia
| ||
| ||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo |  Polska
| |
| Rzeka | ||
| Długość | 30,2 km | |
| Powierzchnia zlewni | 177,5 km² | |
| Średni przepływ | 0,39 m³/s | |
| Źródło | ||
| Miejsce | jezioro Białęgi | |
| Ujście | ||
| Recypient | Odry | |
| Miejsce | w Starych Łysogórkach | |
Słubia - niewielka rzeka na Pomorzu Zachodnim w powiecie gryfińskim, o długości 30,2 km i powierzchni zlewni 177,5 km²[1]. Przepływ miarodajny SNQ obliczony dla przekroju ujściowego wynosi 0,39 m³/s. Wypływa ona z Jeziora Białęgi, wpada zaś do rzeki Odry w rejonie Starych Łysogórek. Większość terenu zlewni Słubi stanowią obszary zalesione. Jedynie obszar ujściowy i niewielka część zlewni biegu środkowego ma charakter niewielkich wzniesień w terenie odkrytym. Na całej swojej długości Słubia nie przyjmuje istotniejszych dopływów. Rzeka przepływa przez szereg jezior, z których największe to Morzycko i Narost[2].
Pierwsza wzmianka odnotowana została w 1337 r. jako Slonitz, od którego prawdopodobnie pochodzi późniejsza nazwa niemiecka Schlaube (1589), Schlibbe (1944).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Odpowiednio 29,6 km oraz 149,4 km² według Edward Rymar: Z dawnych dziejów przyodrzańskiej Nowej Marchii. Chojna: Terra Incognita, 2012, s. 15-18. ISBN 978-83-932245-1-7.
- ↑ Lokalna Strategia Rozwoju Obszarów Rybackich Stowarzyszenia Rybackiego Pojezierza Myśliborskiego, Szczecin 2011