SMS Balaton
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
6 listopada 1911 |
Wodowanie | |
K.u.K. Kriegsmarine | |
Nazwa |
SMS „Balaton” |
Wejście do służby |
28 października 1913 |
Wycofanie ze służby |
1918 |
Regia Marina | |
Nazwa |
„Zenson” |
Wycofanie ze służby |
1923 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
projektowa 850 t |
Długość |
pełna: 83,5 m |
Szerokość |
7,8 m |
Zanurzenie |
3 m |
Napęd | |
6 kotłów parowych 2 turbiny parowe AEG-Curtis 20 640 shp | |
Prędkość |
32,6 węzła |
Uzbrojenie | |
2 x armata okrętowa 100 mm L/50 6 x armata okrętowa 66 mm L/45 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
Załoga |
105 |
SMS Balaton – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Druga jednostka typu Tátra.
„Balaton” wyposażony był w cztery kotły parowe opalane ropą i dwa opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm.
Niszczyciel brał udział w bitwie w Cieśninie Otranto. W jej pierwszej fazie, nad ranem, 15 maja 1917 roku „Balaton” wraz z bliźniaczymi SMS „Csepel” zaatakował konwój składający się ze statków SS „Carroccio”, SS „Verita”, SS „Bersagliere” oraz eskortującego ich kontrtorpedowca „Borea”. Podczas gdy „Csepel” zaatakował i zatopił włoski niszczyciel, „Balaton” zatopił parowce „Carroccio” i „Verita” oraz uszkodził „Bersagliere”. W trakcie późniejszego starcia z grupą włoskich okrętów, składającą się z niszczycieli „Giovanni Acerbi” „Simone Schiaffino” , „Rosolino Pilo” , „Antonio Mosto” i „Aquila”, „Balaton” nie odniósł już żadnych sukcesów[1].
„Balaton” przetrwał I wojnę światową i po jej zakończeniu został przekazany Włochom. Wcielony do Regia Marina pod nazwą „Zenson”. Skreślony z listy floty w 1923 roku.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michał Gajzler: II bitwa w Cieśninie Otranto. militarium.net. [dostęp 2009-05-12]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.