Przejdź do zawartości

SMS Balaton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SMS „Balaton”
ilustracja
Klasa

niszczyciel

Typ

Tátra

Historia
Stocznia

Danubius Werft, Porto Ré

Położenie stępki

6 listopada 1911

Wodowanie

16 listopada 1912

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

SMS „Balaton”

Wejście do służby

28 października 1913

Wycofanie ze służby

1918

 Regia Marina
Nazwa

„Zenson”

Wycofanie ze służby

1923

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 850 t
pełna: 1000 t

Długość

pełna: 83,5 m

Szerokość

7,8 m

Zanurzenie

3 m

Napęd
6 kotłów parowych
2 turbiny parowe AEG-Curtis
20 640 shp
Prędkość

32,6 węzła

Uzbrojenie
2 x armata okrętowa 100 mm L/50
6 x armata okrętowa 66 mm L/45
4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga

105

SMS Balatonaustro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Druga jednostka typu Tátra.

„Balaton” wyposażony był w cztery kotły parowe opalane ropą i dwa opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm.

Niszczyciel brał udział w bitwie w Cieśninie Otranto. W jej pierwszej fazie, nad ranem, 15 maja 1917 roku „Balaton” wraz z bliźniaczymi SMS „Csepel” zaatakował konwój składający się ze statków SS „Carroccio”, SS „Verita”, SS „Bersagliere” oraz eskortującego ich kontrtorpedowca „Borea”. Podczas gdy „Csepel” zaatakował i zatopił włoski niszczyciel, „Balaton” zatopił parowce „Carroccio” i „Verita” oraz uszkodził „Bersagliere”. W trakcie późniejszego starcia z grupą włoskich okrętów, składającą się z niszczycieli „Giovanni Acerbi” „Simone Schiaffino”(inne języki), „Rosolino Pilo”(inne języki), „Antonio Mosto” i „Aquila”, „Balaton” nie odniósł już żadnych sukcesów[1].

„Balaton” przetrwał I wojnę światową i po jej zakończeniu został przekazany Włochom. Wcielony do Regia Marina pod nazwą „Zenson”. Skreślony z listy floty w 1923 roku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michał Gajzler: II bitwa w Cieśninie Otranto. militarium.net. [dostęp 2009-05-12]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.