SMS Ulan (1906)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SMS „Ulan”
Ilustracja
Klasa

niszczyciel

Typ

Huszár

Historia
Stocznia

STT, Triest

Położenie stępki

27 września 1905[1]

Wodowanie

8 kwietnia 1906[1]

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

„Ulan”

Wejście do służby

21 września 1906[1]

Wycofanie ze służby

1918

 Wasilikon Naftikon
Nazwa

„Smyrni”

Wejście do służby

1920

Wycofanie ze służby

1932[1]

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 389,4 t
pełna: 414 t

Długość

na linii wodnej: 67,1 m
pełna: 68,4 m

Szerokość

6,3 m

Zanurzenie

1,9 m

Napęd
4 kotły parowe Yarrow
maszyny parowe VTE
2 śruby napędowe
6 000 ihp
Prędkość

28,4 węzła

Uzbrojenie
1 x armata okrętowa 66 mm L/45
7 x armata okrętowa 47 mm L/44 (do 1912-13)
5 x armata okrętowa 66 mm L/30 (od 1912-13)
2 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga

65-70

SMS Ulanaustro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku i I wojny światowej. Druga jednostka typu Huszár. Okręt przetrwał wojnę i po jej zakończeniu został przekazany Grecji. We flocie greckiej służył pod nazwą „Smyrni” do 1932[1] lub 1928 roku[2], kiedy został wycofany.

Tuż po wybuchu I wojny światowej „Ulan” brał udział w sierpniu 1914 roku w blokadzie wybrzeża Czarnogóry. Dowódcą był początkowo kmdr ppor. Egon Panfilli[3]. 16 sierpnia 1914 roku okręt patrolował tam z krążownikiem „Zenta” i został zaskoczony przez główne siły marynarki francuskiej wraz z okrętami brytyjskimi. Na rozkaz dowódcy „Zenty”, ostrzeliwany „Ulan” zdołał ujść do Kotoru („Zenta” została zatopiona)[3].

W nocy na 2 marca 1915 roku „Ulan” brał udział w wypadzie na port Antivari (wraz z „Csikós”, „Streiter” i torpedowcami 57T, 66F i 67F), zakończonym ostrzelaniem i zaminowaniem portu oraz zniszczeniem królewskiego jachtu Czarnogóry „Rumija”[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Rene Greger: Austro-Hungarian Warships of World War 1, Garden City Press, 1976, ISBN 0-7110-0623-7, s. 42-43.
  2. Conway’s..., s. 338.
  3. a b K. Csonkaréti, Marynarka..., s. 32.
  4. K. Csonkaréti, Marynarka..., s. 54.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
  • Károly Csonkaréti, Marynarka Wojenna Austro-Węgier w I wojnie światowej 1914-1918, Wydawnictwo: Arkadiusz Wingert, 2004, ISBN 83-918940-3-7.