SRAP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

SRAP (z ang. Sequence-related amplified polymorphism - powiązany z sekwencją amplifikowany polimorfizm) - technika molekularna wykorzystująca PCR, polega na wykrywaniu zmian w otwartych ramkach odczytu (ORF), w związku z czym celuje w funkcjonalne geny. Ten system markerów został po raz pierwszy użyty i zademonstrowany przez Li i Quiros w 2001 roku[1][2].

Startery[edytuj | edytuj kod]

W tej technice wykorzystuje się dwa rodzaje starterów:

  • Forward- po sekwencji „wypełniającej” następuje sekwencja CCGG
  • Revers - po sekwencji „wypełniającej” następuje sekwencja AATT

Obydwa startery mają długość 17 lub 18 nukleotydów. Składają się z sekwencji rdzeniowej o długości 13 lub 14 nukleotydów z czego pierwsze 10 lub 11 od końca 5' nie posiada określonej konstrukcji, nazywamy te fragmenty sekwencją wypełniającą. Od końca 3' występują trzy selektywne nukleotydy[1].

Procedura[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak w przypadku techniki PCR w pierwszej kolejności przeprowadza się izolację DNA. Kolejnym etapem jest przygotowanie mieszaniny reakcyjnej, której przykład zamieszczony jest w tabeli:

Przykładowy skład mieszaniny reakcyjnej do SRAP-PCR
Odczynniki Objętość (µl) Ilość w mieszaninie
DNA 3 60 ng
H2O 2,2 -
Master Mix 6 1x
Starter F 0,4 4 ng
Starter R 0,4 4 ng

Po sporządzeniu mieszaniny przeprowadza się w termocyklerze reakcję SRAP-PCR. Przykładową reakcję przedstawia tabela:

Przykładowy profil termiczny reakcji SRAP-PCR
Etap Temperatura Czas ilość cykli
Wstępna denaturacja 94 °C 3 min. 1x
Denaturacja 94 °C 1 min. 5x
Annealing 35 °C 1 min.
Elongacja 72 °C 1 min. 1x
Denaturacja 94 °C 1 min. 36x
Annealing 50 °C 1 min.
Elongacja 72 °C 1 min. 1x
Końcowa elongacja 72 °C 7 min.

W celu wizualizacji produktów reakcji i identyfikacji ewentualnych polimorfizmów przeprowadza się elektroforezę.

Zastosowanie SRAP[edytuj | edytuj kod]

SRAP-PCR jest techniką stosowaną w genetyce roślin uprawnych, do:

Zalety SRAP[edytuj | edytuj kod]

Do głównych zalet techniki SRAP-PCR można zaliczyć:

  • małej ilość matrycowego DNA, niezbędna do przeprowadzenia reakcji;
  • dobry poziom wykrywania polimorfizmu u wielu gatunków roślin;
  • możliwość wykrywania markerów bez wcześniejszej wiedzy o sekwencji genomu;
  • technika stosunkowo tania do wykonania;
  • nie wymaga specjalistycznej aparatury[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b G. Li, C.F. Quiros, Sequence-related amplified polymorphism (SRAP), a new marker system based on a simple PCR reaction: its application to mapping and gene tagging in Brassica, „Theoretical and Applied Genetics”, 103 (2), 2001, s. 455–461, DOI10.1007/s001220100570, ISSN 1432-2242 [dostęp 2020-11-19] (ang.).
  2. a b c Bharti Aneja i inni, Sequence-related amplified polymorphism (SRAP) molecular marker system and its applications in crop improvement, „Molecular Breeding”, 30 (4), 2012, s. 1635–1648, DOI10.1007/s11032-012-9747-2, ISSN 1380-3743 [dostęp 2020-11-19] (ang.).