Saga o Herwarach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śmierć Hervor (Peter Nicolai Arbo)

Saga o Herwarach (Hervararsaga) – średniowieczna skandynawska saga.

Saga w obecnie znanej formie pochodzi z XIII wieku, chociaż jej zarys powstał prawdopodobnie w XII stuleciu[1]. Znane są trzy podstawowe rękopisy tego utworu: kopenhaski (R), Hauksbók (H) i upsalski (U), zaś inne rękopisy są ich pochodnymi[1]. Najstarsze zachowane rękopisy poszczególnych wersji pochodzą z wieku XIV (H), XV (R) i XVII (U)[2].

Saga o Herwarach zalicza się do sag mitycznych, w związku z tym zawiera niewiele informacji historycznych[3]. Nazwa utworu pochodzi od dwóch bohaterek o imionach Hervor[3]. Autor lub redaktor sagi nie jest znany, powiązał on jednak dwa istniejące wcześniej wątki opowieści: walki Gotów z Hunami oraz legendę o mieczu Tyrfing[3].

Na treść sagi składa się pięć wątków:

  1. opowiadanie o pojawieniu się Tyrfinga;
  2. dzieje Angantyra, jednego z pierwszych posiadaczy miecza;
  3. epizod o Hervor, córce Angantyra, wydobywającej miecz z jego grobu;
  4. dzieje bratobójcy Heidreka, syna Hervor;
  5. opowieść o dwu braciach, Antagyrze i Hlodrze[4].

Do sagi włączone zostały fragmenty Pieśni o Hunach (niezachowanej w innych źródłach), która jednak pierwotnie nie stanowiła integralnej części sagi[5]. Miejsca przytaczane w pieśni, w których rozgrywały się walki Gotów z Hunami, są trudne do zinterpretowania, jednak niektórzy badacze umieszczali je nad Wisłą[6].

Wątki z sagi zostały wykorzystane przez J.R.R. Tolkiena przy tworzeniu mitologii Śródziemia[7]. W 1960 Christopher Tolkien przetłumaczył sagę na język angielski[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]