Samuel Jurewicz
 Lubicz | |
| Data śmierci | |
|---|---|
Samuel Jurewicz herbu Lubicz (zm. przed 20 maja 1720 roku) – wojski wołkowyski, pisarz dekretowy Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1709 roku.
Poseł na Sejm zwyczajny 1719/1720 (z limity) roku z powiatu brzeskolitewskiego[1].
PISOWNIA nazwiska litewska gdzie e = ie albo je. Faktycznie, polsko-litewska szlachta używała głównie formy Juriewicz, a rody kniaziowskie raczej pisowni Jurjewicz, co widać w licznych herbarzach polskich i u Józefa Wolffa w jego słynnym dziele "Kniaziowie Litewsko-Ruscy" str. XXV, patronimy kniaziów Holszańskich i wielu innych najczęściej pisały się "Jurjewicz". Niektórych J.Wolf zalicza do "pseudokniaziów" - na str.655 i 660. Tallin kiedyś zwał się Jurjew, a polscy Jurjewicze za swoje okolice gniazdowe uważają Połock. Kniaziowie nie ale książęta mogli być mianowani, stąd, wg JW - kniaziami nie są Radziwiłłowie, Sapiehowie, Lubomirscy, Jabłonowscy i szereg innych, choć od czasu przyznania im tytułu przez obce monarchie i Papieży - niektóre ich linie tytułują się książętami. Tradycja ta wymaga odpowiedniego stylu życia i podobnych koligacji, co realizowane było przez naszą arystokrację bardzo skrupulatnie, a ze względu na zdolności, kulturę, posturę i urodę, dało jej uznanie i wielkie wpływy na Zachodzie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Tomasz Wójciuk, Przemoc, presja, przekupstwo i konflikty na sejmikach brzeskim i pińskim w dobie saskiej w świetle pamiętników i korespondencji, w: Wschodni Rocznik Humanistyczny 6 (2009), s. 129.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pamiętniki Krzysztofa Zawiszy, wojewody mińskiego, (1666-1721), Warszawa 1862, s. 350.
- Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 213.
- Józef Wolff, "Kaniaziowie Litewsko-Ruscy", Warszawa 1895, reprint 1994, ISBN 83-901823-0-0.