Przejdź do zawartości

Sandwich Południowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sandwich Południowy
South Sandwich Islands
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne Montagu Island, największej w archipelagu
Państwo

 Wielka Brytania

Terytorium zamorskie

 Georgia Południowa i Sandwich Południowy

Akwen

Morze Scotia

Wyspy

Montagu Island, Bristol Island, Saunders Island, Visokoi Island, Wyspa Zawadowskiego

Liczba wysp

11

Powierzchnia

310 km²

Populacja 
• liczba ludności


0

Mapa
Położenie na mapie
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego
Mapa konturowa Oceanu Atlantyckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Sandwich Południowy”
Ziemia56°36′S 27°43′W/-56,600000 -27,716667

Sandwich Południowy[1] (ang. South Sandwich Islands) – archipelag jedenastu wysp wulkanicznych na południowym Atlantyku. Stanowi część zamorskiego terytorium Georgia Południowa i Sandwich Południowy, poprzednio wchodził w skład brytyjskiej dependencji Falklandów.

Te bezludne wyspy mają powierzchnię 310 km². Tworzą łuk wyspowy pochodzenia wulkanicznego, ograniczają od wschodu Morze Scotia. Znajdują się na małej płycie tektonicznej, Płycie Sandwich. Na wschód od łuku wysp znajduje się Rów Sandwichu Południowego o głębokości 8428 m.

Odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Wyspy zostały odkryte w 1775 przez Jamesa Cooka, a dokładnie zbadane w 1819 przez wyprawę Fabiana Bellingshausena. Wyspy zostały nazwane przez Cooka imieniem Johna Montagu, hrabiego Sandwich[2] (wynalazcy kanapki typu sandwich). Otrzymały nazwę wysp „południowych”, aby odróżnić je od „Sandwich Islands”, ówczesnej nazwy Hawajów.

Archipelag tworzą, od północy:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]