Schendylops
| Schendylops | |
| Cook, 1899 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Schendylops |
Schendylops – rodzaj pareczników z rzędu zieminkokształtnych i rodziny Schendylidae.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Przedstawiciele rodzaju wyróżniają się spośród innych Schendylidae pleurytami drugiej pary żuchw niepołączonymi z coxosternum, wierzchołkowym pazurkiem drugiej pary żuchw grzebieniowatym na brzusznej jak i grzbietowej krawędzi, sternity z polami porowymi, ostatnią parą odnóży z siedmioma podomerami (segmentami) – przedstopie (praetarsus) tej pary w formie małego owłosionego guzka, zastąpione kolcem lub nieobecne; oraz coxopleura ostatniego segmentu ciała wyposażonego w odnóża z dwoma wewnętrznymi narządami biodrowymi (odpowiednik gruczołów biodrowych)[1]. Długość dorosłych okazów waha się od 7 do 70 mm, a liczba segmentów z odnóżami od 27 do 87[2].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Pareczniki te występują w krainie neotropikalnej (większość gatunków), Afryce (7 gatunków) i na Madagaskarze (5 gatunków)[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj wprowadzony w 1899 roku przez Oratora Fullera Cooka. W 1997 R. L. Hoffman i L. Pereira w ramach rewizji przenieśli do niego 4 gatunki z rodzaju Haploschendyla, opisanego przez R. F. Lawrence'a[1].
Według stanu na 2009 do rodzaju tego należy 65 opisanych gatunków[2], w tym[1][2][3][4]:
- Schendylops achalensis Pereira, 2008
- Schendylops amazonicus (Pereira, Minelli et Barbieri, 1994)
- Schendylops anamariae (Pereira, 1981)
- Schendylops andesicola (Chamberlin, 1957)
- Schendylops bakeri (Chamberlin, 1914)
- Schendylops bolivianus (Silvestri, 1897)
- Schendylops brasilianus (Silvestri, 1897)
- Schendylops caledonicus (Attems, 1928)
- Schendylops colombianus (Chamberlin, 1921)
- Schendylops continuus (Pereira, Minelli & Barbieri, 1995)
- Schendylops coscaroni (Pereira & Minelli, 1996)
- Schendylops demangei (Pereira, 1981)
- Schendylops demartini (Pereira & Minelli, 1996)
- Schendylops demelloi (Verhoeff, 1938)
- Schendylops dentifer (Chamberlin, 1957)
- Schendylops edentatus (Kraus, 1957)
- Schendylops elegantulus (Meinert, 1886)
- Schendylops fieldi (Chamberlin, 1944)
- Schendylops gracilis (Attems, 1934)
- Schendylops grandidieri (Saussure & Zehntner, 1902)
- Schendylops iguapensis (Verhoeff, 1938)
- Schendylops inquilinus Pereira, Uliana & Minelli, 2007
- Schendylops insolitus (Lawrence, 1960)
- Schendylops interfluvius (Pereira, 1984)
- Schendylops janauarius (Pereira, Minelli & Barbieri, 1995)
- Schendylops jeekeli Pereira, 2009
- Schendylops labbanus (Chamberlin, 1921)
- Schendylops lesnei (Brölemann & Ribaut, 1911)
- Schendylops lomanus (Chamberlin, 1957)
- Schendylops luederwaldi (Brölemann & Ribaut, 1911)
- Schendylops mascarenicus (Lawrence, 1960)
- Schendylops madariagensis (Pereira, 1981)
- Schendylops marchantariae (Pereira, Minelli & Barbieri, 1995)
- Schendylops mesopotamicus (Pereira, 1981)
- Schendylops minutus (Pereira & Minelli, 1993)
- Schendylops nealotus (Chamberlin, 1950)
- Schendylops oligopus (Pereira, Minelli & Barbieri, 1995)
- Schendylops olivaceus (Crabill, 1972)
- Schendylops pallidus (Kraus, 1955)
- Schendylops pampeanus (Pereira & Coscarón, 1976)
- Schendylops paolettii (Pereira & Minelli, 1993)
- Schendylops parahybae (Chamberlin, 1914)
- Schendylops paucispina (Lawrence, 1960)
- Schendylops paulista (Brölemann, 1904)
- Schendylops perditus (Chamberlin, 1914)
- Schendylops peruanus (Turk, 1955)
- Schendylops placcii (Pereira & Minelli, 1996)
- Schendylops potosius (Chamberlin, 1956)
- Schendylops schubarti Pereira, Foddai & Minelli, 2002
- Schendylops silvicola (Lawrence, 1960)
- Schendylops spelaeus Kraus, 1957
- Schendylops sublaevis (Meinert, 1870)
- Schendylops titicacaensis (Kraus, 1954)
- Schendylops tropicus (Brölemann & Ribaut, 1911)
- Schendylops varipictus (Chamberlin, 1950)
- Schendylops verhoeffi (Brölemann & Ribaut, 1911)
- Schendylops virgingordae (Crabill, 1960)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Luls A. Pereira, Alessandro Minelli, Marco Uliana. TThe species of Schendylops Cook, 1899 (Chilopoda, Geophilomorpha, Schendylidae) from Madagascar. „Zoosystema”. 26 (4), s. 727-752, 2004.
- ↑ a b c Luls A. Pereira. Description of Schendylops jeekeli sp. n., a new geophilomorph centipede (Myriapoda: Chilopoda) from the Paranapiacaba fragment of the Atlantic Forest in Southeastern Brazil, with complementary notes on similar Neotropical species. „International Journal of Myriapodology”. 2, s. 167-214, 2009.
- ↑ Zoologische Staatssammlung München: Schendylops na: Global Myraipoda. [dostęp 2013-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-17)].
- ↑ Luls A. Pereira. A new species of Schendylops Cook, 1899 from a high plateau of the Córdoba mountains (central Argentina), with notes on other Neotropical members of the genus (Myriapoda: Chilopoda: Geophilomorpha). „International Journal of Myriapodology”. 1 (2), s. 205-230, 2008.