Schizotymia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Schizotymia, temperament schizotymiczny[1] – typ osobowości charakteryzujący się wyniosłością, oschłością, nerwowością, drażliwością, nieufnością w stosunku do ludzi i odgradzaniem się od innych.

Schizotymik według typologii Ernsta Kretschmera to człowiek oschły uczuciowo, zamknięty w sobie, drażliwy, nietowarzyski, nieśmiały oraz nadmiernie kontrolujący reakcje emocjonalne[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Tadeusz Kobierzycki, Filozofia osobowości, wyd. I, Warszawa: Eneteia, 2001, s. 96, ISBN 83-85713-24-7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bilikiewicz A, Pużyński S, Rybakowski J, Wciórka J (red.) Psychiatria. Tom II. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner Wrocław 2002 ISBN 83-87944-72-6. s. 585
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Schizotymia&oldid=53210167”