Schneider Grünau 8
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Flugzeugbau Schneider |
| Konstruktor |
Wolf Hirth, Edmund Schneider |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1933 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
14,5 m |
| Wydłużenie |
9,57 |
| Długość |
6,6 m |
| Wysokość |
1,6 m |
| Powierzchnia nośna |
22 m² |
| Profil skrzydła |
Gö 619 |
| Masa | |
| Własna |
190 kg |
| Użyteczna |
170 kg |
| Startowa |
360 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość holowania |
105 km/h |
| Prędkość min. opadania |
0,85 m/s |
| Doskonałość maks. |
14 przy 54 km/h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| III Rzesza, Polska | |
Schneider Grünau 8 – niemiecki szybowiec szkolny, jedna z pierwszych na świecie konstrukcji z miejscami w układzie tandem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Szybowiec został zaprojektowany przez Wolfa Hirtha i Edmunda Schneidera[1], jako rozwinięcie wcześniejszej konstrukcji noszącej oznaczenie Grunau 6. Prototyp powstał ok. 1932 r. w zakładach Flugzeugbau Schneider w Jeżowie Sudeckim i tam też został oblatany. Głównym przeznaczeniem szybowca była nauka pilotażu w lotach holowanych[2]. Maszyna została zbudowana jako jedna z pierwszych na świecie konstrukcji z miejscami w układzie tandem[3].
Po II wojnie światowej jeden egzemplarz (nr fabryczny 2205) został odnaleziony na ziemiach odzyskanych. 17 października 1946 r. został zarejestrowany ze znakami SP-356. Został wyremontowany w Instytucie Szybownictwa i był eksploatowany m.in. w Aeroklubie Łódzkim. Z rejestru statków powietrznych został wykreślony 27 listopada 1950 r.[2]
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Dwumiejscowy szybowiec szkolny w układzie grzbietopłata o konstrukcji drewnianej.
Kadłub o przekroju sześciokątnym, kryty sklejką, z otwartą kabiną załogi. Po lewej stronie kadłuba znajdowały się niewielkie drzwiczki ułatwiające zajęcie miejsca w drugiej kabinie, nad którą też znajdowała się piramidka do mocowania płata. Skrzydło miało konstrukcję dwudźwigarową, było kryte w części kesonowej sklejką a dalej płótnem. Było podparte parą zastrzałów. Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Statecznik poziomy dwuczęściowy, usztywniony zastrzałem mocowanym do statecznika pionowego. Podwozie składało się z podkadłubowej płozy oraz płozy ogonowej, do startu i manewrowania na lotnisku stosowano dwukołowy wózek[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Schneider Grünau 8. J2mcL Planeurs. [dostęp 2023-10-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-28)]. (fr.).
- ↑ a b c Kubalańca, Witkowski 2009 ↓, s. 44.
- ↑ Schneider 1936 ↓, s. 70-71.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Kubalańca, Ryszard Witkowski: Zagraniczne szybowce w Polsce. Sandomierz: Stratus, 2009. ISBN 978-83-89450-85-2. OCLC 750926885.
- Helmut Schneider: Flugzeug-Typenbuch 1936 : Zusammenstellung aller wichtigen Daten und wesentlichen Merkmale der deutschen Motor- und Segelflugzeuge, der Flugmotoren und Geräte, sowie des Flugzeug- und Motorzubehörs : mit einem Bezugsquellen-Verzeichnis der Luftfahrt-Industrie. Leipzig: Herm. Beyer Verlag, 1936. OCLC 1050950018.