Schronisko Środkowe (Rogożowa Skała)
50°13′51″N 19°42′29″E/50,230861 19,707944| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
4,8 m |
| Deniwelacja |
1,4 |
| Wysokość otworów |
ok. 438 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku zachodowi |
| Kod |
J.Olk.I-09.61 |
Położenie na mapie gminy Jerzmanowice-Przeginia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
| 50°13′51″N 19°42′29″E/50,230861 19,707944
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko Środkowe – schron jaskiniowy znajdujący się na wzniesieniu Rogożowej Skały[1], w miejscowości Przeginia, w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Jerzmanowice-Przeginia[2].
Opis schroniska[edytuj | edytuj kod]
Schronisko znajduje się u zachodniej podstawy skały Jednorożec, w dolnej części dzielącego ją pęknięcia. Powyżej otworu znajduje się zaklinowana w szczelinie skała. Jest to krótki korytarz, o mniej więcej trójkątnym kształcie, rozszerzający się ku dołowi. W stropie znajdują się zaklinowane skały. Kończy się progiem, za którym ciągnie się niedostępna dla człowieka szczelina. Korytarz ma jedno boczne odgałęzienie (prawe). Zaczyna się 1,5 m od otworu wejściowego, ale jest zbyt ciasne dla człowieka[1].
Schronisko powstało na szczelinie. Ściany pokryte grubą warstwą sadzy, dno kamieniste z dużą ilością liści i śmieci. Jest wilgotne, o klimacie uzależnionym od środowiska zewnętrznego. Rozproszone światło słoneczne dociera na odległość około 2 m od otworu. Przy otworze na ścianach rozwijają się glony. Ze zwierząt obserwowano pająki sieciarze jaskiniowe i muchówki[1].
Schronisko powstało w wapieniach z jury późnej. Zdaniem Adama Poloniusa układ i położenie Schroniska Lewego, Prawego i Środkowego wskazują, że jest to jeden obiekt przez zawalisko podzielony na trzy części. Schronisko Lewe po raz pierwszy opisał A. Polonius w 2014 r., on też wykonał jego plan. Pomiary wykonali w lipcu 2014 roku M. Kozioł i A. Polonius[1].
Historia poznania i dokumentacji[edytuj | edytuj kod]
Miejscowej ludności schronisko znane jest od dawna. Świadczą o tym śmieci na jego dnie. Było przekopywane, przed jego otworem znajduje się bowiem niewielki wał ziemi. W literaturze nie było wymieniane. Po raz pierwszy jego plan opis sporządził A. Polonius w 2014 r. Pomiary wykonali w lipcu 2014 roku M. Kozioł i A. Polonius.
_DK33_(5).jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Adam Polonius, Schronisko Środkowe [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-05-22].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-02-03].