Schronisko Dudowe Górne
49°14′42″N 19°49′59″E/49,245094 19,833053| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
6 m |
| Deniwelacja |
0 m |
| Wysokość otworów |
1479 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
179 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
1966 rok |
| Odkrywca |
Z. Biernacki, A. Wosiński i M. Żelechowski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-06.04 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′42″N 19°49′59″E/49,245094 19,833053
| |
Schronisko Dudowe Górne (Dudowa Górna, Schronisko V) – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Dolinie Dudowej, w Dudowych Spadach, w pobliżu Dudowej Studni, na wysokości 1479 metrów n.p.m. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 6 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi wąski, szczelinowy, poziomy korytarzyk zaczynający się w nyży przy niewielkim otworze wejściowym i kończący zawaliskiem nie do przejścia. Za zawaliskiem widać dalej ciągnący się, niezbadany korytarz[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nie ma nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich mchy i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię odkryli Z. Biernacki, A. Wosiński i M. Żelechowski w 1966 roku. Jej plan i opis sporządził Z. Biernacki w 1967 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 17 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-17].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-03-13] (pol.).