Schronisko przy Jeleniej Perci
49°14′29″N 19°51′13″E/49,241297 19,853658| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
9 m |
| Deniwelacja |
2,5 m |
| Wysokość otworów |
1450 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
370 m |
| Ekspozycja otworów |
ku ENE, ku ENE |
| Data odkrycia |
1988 rok |
| Odkrywca |
W.W. Wiśniewski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-07.38 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°14′29″N 19°51′13″E/49,241297 19,853658
| |
Schronisko przy Jeleniej Perci – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone w górnej części Żlebu z Bramkami stanowiącym boczne odgałęzienie żlebu Głębowiec w zboczu Kominiarskiego Wierchu, na wysokości 1450 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 9 metrów, a jej deniwelacja 2,5 metrów[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia zaczyna się obszerną niszą o opadającym dnie, do której prowadzą dwa otwory wejściowe – bardzo duży (główny) i niewielki położony obok. Z niszy odchodzi kilkumetrowy, idący do góry, szczelinowy korytarz[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich glony i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Pierwszą wzmiankę o jaskini opublikował W.W. Wiśniewski w 1988 roku. Jej pierwszy plan i opis sporządziła I. Luty przy pomocy W. Sygowskiej w 2003 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-11-19].