Secesja awentyńska

Ten artykuł od 2010-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Secesja awentyńska (wł. secessione dell'Aventino) – określenie włoskiego ruchu jednoczącego partie polityczne w opozycji względem faszyzmu i reżimu Benito Mussoliniego.

Po przyjęciu tzw. prawa Acerbo w 1923 r., największa partia, która zdobyła w wyborach przynajmniej 25% głosów, uzyskiwała 2/3 mandatów parlamentarnych. Po wyborach w kwietniu 1924 roku, Mussolini zapewnił sobie 66,3% miejsc w parlamencie. Działacz socjalistyczny Giacomo Matteotti został zamordowany w efekcie oskarżeń o sfałszowanie wyborów i przemoc, jakie wystosował pod adresem faszystów. Okazały się one prawdziwe. W efekcie tego większość opozycyjnych partii opuściło parlament, co zostało nazwane „secesją”. Jednakże secesja awentyńska tylko pomogła Mussoliniemu w umocnieniu swojej pozycji – w parlamencie nie zasiadali już przedstawiciele opozycji. Dzięki temu mógł on w 1926 roku wprowadzić dyktaturę.