Serasker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Serasker (pers. ser – "głowa, naczelnik", arab. asker – "wojsko") – w Turcji osmańskiej tytuł dowódcy wojsk znaczeniem zbliżony do tytułu serdara. W XIX wieku wyraz ten stał się oficjalnym tytułem naczelnego wodza armii tureckiej i z tego czasu jest znany w polszczyźnie w postaci seraskier[1].

W Chanacie Krymskim – sędzia wojskowy, jeden z trzech urzędników bezpośrednio sprawujących władzę nad ordami koczującymi poza Krymem. Zwykle członek dynastii Girejów[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zygmunt Abrahamowicz, Kara Mustafa pod Wiedniem, Wyd. Literackie, Kraków 1973
  2. Dariusz Skorupa, Stosunki polsko-tatarskie 1595-1623, wyd. PAN, Warszawa 2004, s. 30-31 ISBN 83-89729-05-9