Serge Hélan
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1964 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
176 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Serge Hélan (ur. 24 lutego 1964 w Pointe-à-Pitre[1]) – francuski lekkoatleta specjalizujący się w trójskoku i skoku w dal, medalista mistrzostw Europy oraz halowych mistrzostw świata i Europy, olimpijczyk.
Kariera sportowa
[edytuj | edytuj kod]Zajął 6. miejsce w trójskoku na mistrzostwach Europy juniorów w 1983 w Schwechat[2]. Na światowych igrzyskach halowych w 1985 w Paryżu zajął 6. miejsce w skoku w dal[3]. a na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie 9. miejsce w trójskoku[4]. Zajął 9. miejsce w trójskoku na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie[5].
Zwyciężył w trójskoku, przed Christo Markowem z Bułgarii i Mykołą Musijenko ze Związku Radzieckiego, na halowych mistrzostwach Europy w 1987 w Liévin[6]. Odpadł w kwalifikacjach tej konkurencji na halowych mistrzostwach świata w 1987 w Indianapolis[7] i na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[8]. Zajął 13. miejsce w trójskoku na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie, 4. miejsce na halowych mistrzostwach Europy w 1989 w Hadze[9], 6. miejsce na halowych mistrzostwach świata w 1989 w Budapeszcie[7] i 4. miejsce na igrzyskach frankofońskich w 1989 w Casablance[10]. Odpadł w kwalifikacjach trójskoku na mistrzostwach Europy w 1990 w Splicie[11] i na mistrzostwach świata w 1991 w Tokio[12].
Zdobył srebrny medal w trójskoku na halowych mistrzostwach Europy w 1992 w Genui, pomiędzy reprezentantami Wspólnoty Niepodległych Państw Leonidem Wołoszynem i Wasilijem Sokowem[13]. Odpadł w kwalifikacjach skoku w dal i trójskoku na igrzyskach olimpijskich w 1992 w Barcelonie[1] oraz w kwalifikacjach trójskoku na halowych mistrzostwach świata w 1993 w Toronto[14]. Zdobył brązowy medal w skoku dal na igrzyskach śródziemnomorskich w 1993 w Narbonie[15]. Zajął 9. miejsce w trójskoku na mistrzostwach świata w 1993 w Stuttgarcie[16]. Na halowych mistrzostwach Europy w 1994 w Paryżu zajął 4. miejsce w trójskoku i odpadł w kwalifikacjach skoku w dal[17].
Zdobył srebrny medal w trójskoku na mistrzostwach Europy w 1994 w Helsinkach, przegrywając jedynie z Dienisem Kapustinem z Rosji, a wyprzedzając Mārisa Bružiksa z Łotwy[18]. Zajął 5. miejsce w trójskoku w zawodach pucharu świata w 1994 w Londynie[19]. Na halowych mistrzostwach świata w 1995 w Barcelonie wywalczył w tej konkurencji brązowy medal, za Brianem Wellmanem z Bermudów i Yoelbim Quesadą z Kuby[14]. Odpadł w kwalifikacjach trójskoku na mistrzostwach świata w 1995 w Göteborgu[20] i na halowych mistrzostwach świata w 1997 w Paryżu[14], a na mistrzostwach świata w 1997 w Atenach zajął w tej konkurencji 10. miejsce[21].
Zdobył brązowy medal w trójskoku na halowych mistrzostwach Europy w 1998 w Walencji (wyprzedzili go Jonathan Edwards z Wielkiej Brytanii i Charles Friedek z Niemiec[22].
Była mistrzem Francji w trójskoku w 1986, 1987, 1989, 1991, 1994 i 1996, wicemistrzem w trójskoku w 1984, 1985, 1888, 1993, 1995 i 1997 oraz w skoku w dal w 1991, a także brązowym medalistą w skoku w dal w 1994. W hali był mistrzem Francji w trójskoku w latach 1986–1990, 1992–1995, 1997 i 1998 oraz w skoku w dal w 1990 i 1992, wicemistrzem w trójskoku i skoku w dal w 1985 oraz brązowym medalistą w trójskoku w 1984 i w skoku w dal w 1986[23][24].
Jako pierwszy zawodnik z Francji uzyskał w trójskoku odległość ponad1 17 metrów (17,13 m, osiągnięte 17 sierpnia 1986 w Kolonii). Pięciokrotnie poprawiał rekord Francji w tej konkurencji, doprowadzając go do wyniku 17,55 m (13 sierpnia 1994 w Helsinkach). Rekord ten został poprawiony dopiero w 2010 przez Teddy’ego Tamgho[25].
- trójskok – 17,55 m (13 sierpnia 1994, Helsinki)
- trójskok (hala) – 17,24 m (23 lutego 1997, Bordeaux)
- skok w dal – 8,12 m (24 maja 1992, Fontainebleau)
- skok w dal (hala) – 7,94 m (15 lutego 1992, Bordeaux)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Serge Hélan [online], olympedia.org [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1983 [online], wjah.co.uk [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 100 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ a b Serge Helan [online], Fédération Française d’Athlétisme, 21 października 2016 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 572 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 435 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ a b World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 104 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 177 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 439, 444 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ Robert Blanchet. Jeux de la Francophonie? O, yes!. „L’Athlétidme”. s. 11. (fr.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 580 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 177–178 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 453 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ a b c World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 105 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 178 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 459 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 589 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF, s. 46 [dostęp 2022-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 178–179 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics, s. 179 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 471 [dostęp 2022-06-29] (ang.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1981 à 1990 [online], cdm.athle.com, 13 czerwca 2022, s. 72, 78, 95, 116, 119, 120, 141, 145, 166, 170, 194, 200, 226, 233 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
- ↑ Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1991 à 1998 [online], cdm.athle.com, 5 maja 2022, s. 32, 40, 75, 99, 112, 136, 150, 174, 199, 229, 241, 268 [dostęp 2022-06-29] (fr.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 122. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
- ↑ Serge Hélan w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2022-06-29].
