Sfinks (miesięcznik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sfinks
Ilustracja
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Królestwo Polskie

Adres

Warszawa

Wydawca

Władysław Bukowiński

Tematyka

literatura

Język

polski

Pierwszy numer

1908

Ostatni numer

1917

Sfinks – polski miesięcznik literacko-artystyczny i naukowy. Założony i wydawany w Warszawie, przez Władysława Bukowińskiego ps. Selim, drukowany w Drukarni Naukowej, ukazywał się w latach 1908–1913. W ostatnim numerze miesięcznika (grudzień 1913) nadzór nad redakcją przejął Józef Kotarbiński. W latach 1914-1917 pismo zostało wznowione i wydawane przez Augusta Popławskiego z nieco zmienionym profilem.

Pismo to skupiało wielu wybitnych pisarzy, m.in. Elizę Orzeszkową, Stefana Żeromskiego i Tadeusza Micińskiego. Współredaktorką „Sfinksa” była żona redaktora naczelnego, Maria Bukowińska (zm. 1912)[1].

W 1914 roku miesięcznik został odkupiony przez Augusta Popławskiego, który tego samego roku wznowił jego działalność z nową redakcją[2]. Choć w pierwszym numerze zapowiedziano zmianę profilu czasopisma z literacko-artystycznego na społeczno-artystyczne, do końca roku periodyk utrzymał poprzedni profil[2]. Treści polityczne zaczęły przeważać dopiero w następnym roku, gdy czasopismo uzyskało podtytuł „Miesięcznik Poświęcony Sprawom Społecznym, Literaturze i Sztuce”[2]. Pismo wydawane przez Popławskiego ukazywało się do 1917 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zgon współredaktorki „Sfinksa”. „Nowości Illustrowane”. 2, s. 15, 16, 13 stycznia 1912. 
  2. a b c d „Sfinks” w latach 1914–1917 (problematyka społeczno-polityczna), „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”, 6 (2), 1967, s. 120–121.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]