Shiori Itō
| Data urodzenia |
17 maja 1989 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka, autorka filmów |
| Narodowość |
japońska |
| Strona internetowa | |
Shiori Itō (jap. 伊藤 詩織 Itō Shiori; urodzona w 1989 roku) – japońska dziennikarka i twórczyni filmowa. Jej działalność skupia się wokół kwestii równouprawnienia płci i prawach człowieka. W 2020 roku znalazła się na liście 100 najbardziej wpływowych osób Magazynu Time.
Wczesne życie i rozwój kariery[edytuj | edytuj kod]
Shiori Itō urodziła się w 1989 roku jako najstarsza córka pracownika budowy i gospodyni domowej[1][2]. W wieku dziewięciu lat zaczęła pracować jako modelka. W 2012 roku wyjechała z Japonii i podjęła studia w Nowym Jorku, podczas których zajmowała się głównie fotografią. Dwa lata później rozpoczęła staż w nowojorskim oddziale japońskiej telewizji Nippon TV. Po powrocie do Japonii, odbyła staż w agencji prasowej Thomson Reuters[1]. Obecnie pracuje jako niezależna dziennikarka, tworzy również filmy.
Sprawa sądowa[edytuj | edytuj kod]
Pozew o napaść na tle seksualnym[edytuj | edytuj kod]
W 2015 roku Itō zeznała, że została zgwałcona przez rozpoznawalnego dziennikarza telewizyjnego Noriyukiego Yamaguchiego[3]. Dziennikarz zaprzeczył zarzutom. W związku z tym incydentem, Itō podjęła działania mające na celu zmianę regulacji prawnych w przypadkach napaści seksualnych i gwałtów w Japonii. Przedstawiciele służb odradzali Itō składanie zeznań w sprawie, ostrzegając, że nagłośnienie tego incydentu wpłynie negatywnie na jej dziennikarską reputację[4]. Kiedy Itō opowiedziała o swoim doświadczeniu na konferencji prasowej, zaczęła otrzymywać listy z nienawiścią oraz groźby[5][6]. Sprawa stała się katalizatorem ruchu Me Too w Japonii[4][5].
Itō złożyła formalny pozew cywilny przeciwko Yamaguchiemu we wrześniu 2017 r. za napaść na tle seksualnym w hotelu 4 kwietnia 2015 roku[7].
W 2017 roku w Japonii ukazała się książka Itō, Black Box, w której opowiada o przemocowym incydencie i następujących po nim doświadczeniach. Polskie tłumaczenie, Czarna skrzynka, zostało wydane przez Tajfuny w 2024 roku (w przekładzie Karoliny Bednarz i Dominiki Błażycy).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Akari Toku, 伊藤詩織、映像ジャーナリストとして生きる。現実から見出す、小さなともし火, [w:] artykuł [online], Forbes Japan [dostęp 2024-02-06] (jap.).
- ↑ Rafaele Brillaud, Portrait. Shiori Ito, la vérité kamikaze, [w:] artykuł [online], Liberation, 28 kwietnia 2019 [dostęp 2024-02-06] (fr.).
- ↑ Japan’s Secret Shame, [w:] informacja o audycji radiowej [online], BBC, 19 sierpnia 2019 [dostęp 2024-02-06] (ang.).”.
- ↑ a b Julia Hollingsworth, Junko Ogura, Japanese #MeToo symbol wins civil court case two years after she accused a prominent journalist of raping her, [w:] artykuł [online], CNN, 18 grudnia 2019 [dostęp 2024-02-06] (ang.).
- ↑ a b Shiori Ito, Saying #MeToo in Japan, [w:] artykuł [online], Politico, 2 stycznia 2018 [dostęp 2024-02-05] (ang.).
- ↑ Anna Stewart, Euan McKirdy, Junko Ogura, Ignored, humiliated: How Japan is accused of failing survivors of sexual abuse [online], CNN, 22 kwietnia 2018 [dostęp 2024-02-06] (ang.).
- ↑ Magdalena Osumi, Japan journalist Shiori Ito awarded ¥3.3 million in damages in high-profile rape case [online], The Japan Times, 18 grudnia 2019 [dostęp 2024-02-05] (ang.).